Covermodel: Austin Montego – meer konden ze er niet van maken
De meesten van ons worden niet warm of koud bij het zien van een Austin Montego, maar zoals bij veel auto’s van Britse komaf is de ontstaansgeschiedenis interessanter dan het eindproduct.
British Leyland werkt eind jaren 70 hard aan opvolgers van de impopulaire Austins Allegro en Ambassador en de Morris Ital. De eerste daarvan, een hatchback genaamd Maestro, verschijnt in ‘82 en heeft het op de Golf en consorten gemunt.
Austin Montego
De tweede variant is de Austin Montego, een sedan met een iets langere wielbasis die zijn pijlen richt op de Vauxhall Cavalier (Opel Ascona) en Ford Sierra. Zoals het een goed BL-project betaamt, wordt het geplaagd door tegenslagen, vertragingen en een chronisch tekort aan budget. Daarnaast vertrekken gedurende het project twee belangrijke ontwerpers. Het is dus een wonder dat de Maestro enigszins gelukt is; de Montego blijkt zo mogelijk een nog grotere uitdaging. Beide modellen maken gebruik van dezelfde portieren. Bij eerdere voorstellen wordt simpelweg een aflopende sedankont aan het Maestro-middenschip geplakt, maar de wens om een hogere kofferbak te hebben, conflicteert met de licht aflopende raamlijn en levert een nogal merkwaardig gevormde derde zijruit op.
Een op het allerlaatst aangetrokken derde ontwerper (die het Montego-ontwerp het liefst in de shredder had gegooid en opnieuw was begonnen) weet vlak voor productie nog een en ander te redden met wat welgemikte plastic strips en een aangepast front. Uiteindelijk is er weinig van de roerige ontwerpfase aan de keurige Austin Montego af te zien.
De relatie met de Maestro is redelijk gecamoufleerd en het geheel doet vanbinnen en vanbuiten een klasse hoger aan. Op technisch gebied wordt veel gedeeld, al profiteert de Austin Montego vanaf het begin van een aantal upgrades. Maar de Volkswagen-transmissies en de Honda-bak voor de tweeliter blijven. Het gamma wordt uitgebreid met sportieve MG (Turbo)-versies, een luxe Vanden Plas en direct ingespoten diesels. Maar de meest geslaagde variant is de stationcar, met optioneel een extra bankje in de bagageruimte. Helaas blijft de verkoop beneden verwachting, wegens aanvankelijke kwaliteitsproblemen én hoge kortingen bij de concurrentie waar Austin geen weerwoord op heeft.
Het helpt ook niet dat de Montego vanaf ’88 door het leven moet zonder merknaam, nadat het merk Austin is uitgefaseerd. Een facelift in de stijl van de Rover 800 haalt het productiestadium niet en de op de Honda Concerto gebaseerde Rover 200 en 400 zorgen voor stevige interne concurrentie. In 1994 wordt Rover gekocht door BMW, waarna het snel gedaan is met de Montego.
Aanbod en prijzen
Van de ongeveer 569.000 gebouwde Montego’s is het overgrote deel aan de overkant van het kanaal gebleven. Dat gecombineerd met een lage verzamelaarswaarde in onze contreien maakt het zoeken naar een Montego een klusje voor de geduldigen van aard. Een rondje zoekmachines levert slechts twee linksgestuurde hits op, een tweeliter in Spanje voor 4.500 euro, en een opknapper in Frankrijk voor 1.100. In het VK duiken uiteraard meer (maar ook niet heel veel meer) leukere versies op, maar wie zit er bij ons nu te wachten op een rechtsgestuurde Montego, ook al is het een MG Turbo?