Covermodel: Honda Prelude – Allememaggies, wat een fijne auto!
De tweede generatie Honda Prelude zal wel nooit meer van het Bassie en Adriaan-stigma afkomen. In ons land is hij onsterfelijk geworden als de rode dienstauto van het vrolijke circusduo, die gele stippen had, kon ‘knipogen’ met zijn klapkoplampen en voorzien was van een bijpassende caravan. Het heeft het imago van de Prelude – en de klapkoplamp in het algemeen – wel een deuk bezorgd.
Spijtig, want de fraaie coupé heeft meer in zijn mars dan kinderen aan het lachen maken. Het is op alle vlakken een serieuzere auto dan zijn kortlevende voorganger, de eerste exponent van Honda’s strakke jaren 80-huisstijl. Hij is een stuk groter ook dan de eerste: de koets is bijna 30 cm in de lengte en 5 cm in de breedte gegroeid, bij een gelijke hoogte. De wielbasis heeft er 12 cm bijgekregen, maar dat sorteert weinig effect op de ruimte voor de achterpassagiers, die is nog altijd nihil.
Honda Prelude heeft een fijn weggedrag
De tweedeurs coupé heeft een lichte wigvorm met een ultralage neus (engineless design noemt Honda dat), mogelijk gemaakt door de gloednieuwe 1.8 met twee inlaatkleppen per cilinder iets achterover te kantelen. Na twee jaar krijgt dit blok gezelschap van een 137 pk sterke tweeliter met 16 kleppen en benzine-injectie, die gezien de bult op de motorkap net niet past. Het onderstel is volledig herzien, vóór worden zelfs racy double wishbones toegepast. Dit alles is goed nieuws voor het weggedrag.
Het onderstuur van zijn voorganger is nergens meer te bekennen en ook op de limiet blijft de Prelude mooi neutraal. Het geheel is wel tamelijk stug afgeveerd. Stuurbekrachtiging en zelfs ABS zijn als (prijzige) opties leverbaar. Tegelijk met de invoering van de tweeliter wordt een minimale facelift doorgevoerd, te herkennen aan meegespoten bumpers.
Waar tegenwoordig de hoofdprijs moet worden betaald voor Honda’s, was de Prelude destijds een concurrerend aanbod in zijn segment, waarin naast Japanse tegenstrevers als de Celica en Silvia oudgedienden als de Capri en Manta opereren. Helaas neemt vanwege de opkomst van de hot hatch de animo voor dergelijke coupés langzaam af. Honda blijft brood zien in de Prelude, mede omdat het model wereldwijd wordt aangeboden. Er volgen nog drie generaties, maar in 2001 wordt de modelreeks beëindigd. Drommels, drommels en nog eens drommels… Allememaggies, wat een fijne auto!
Aanbod en prijzen
Inmiddels is de tweede Honda Prelude een zeldzaamheid geworden. In het Nederlandse occasionaanbod is de link met Bassie en Adriaan meteen duidelijk, gezien de replica in rust-look voor 5000 euro. Daarnaast treffen we een grijze 1.8 met ABS (ALB) voor 7 mille en een cabrio-ombouw voor net geen 15.000 euro. Een fraaie, witte, origineel Nederlandse 1.8 van na de facelift kost net geen 8000 euro. Over de grens bij de oosterburen is het aanbod nauwelijks groter. Slechts een handvol auto’s, voornamelijk particulier aangeboden, met prijzen tussen 7000 en 10.000 euro.
Lees ook:
Ook interessant
-
Covermodel: Austin Montego – meer konden ze er niet van maken
-
Covermodel: Peugeot 404 heeft onverwoestbare status eerlijk verdiend
-
Covermodel: de Glas 1300/1700 GT is een vergeten parel uit de jaren 60
-
Covermodel: Panther Kallista – geen neo-klassieker meer
-
Covermodel: Ford Shelby GR-1 met 6,0-liter V10
-
Covermodel: Ford Cortina Mk1 – beter dan zijn Duitse neef
-
Covermodel: TE 2800 – lekkerste Opel Manta komt uit Vlaanderen
-
Covermodel: Honda Jazz (AA) – liep te ver voor de muziek uit.
-
Covermodel: Mercedes-Benz SLK Concept 1: te mooi voor werkelijkheid
-
Covermodel Noble M14 – Smakelijk, maar nog niet helemaal uitgerijpt
-
Renault 16 TX: Een treetje hoger op de maatschappelijke ladder
-
Met de ideale ijskrabber zijn jouw autoruiten binnen minuten ijsvrij