Walter van Sloten Extra 12 mei 2024, 12:02

Leestijd: 3 minuten

Covermodel: Opel Tigra – de op een na laatste Mohikaan

Waar zijn ze toch allemaal gebleven, die leuke kleine coupeetjes? Deze Opel Tigra en zijn eeuwige rivaal Ford Puma bijvoorbeeld, die met hun confectietechniek in een mooi jasje stijlbewuste automobilisten probeerden te verleiden. 30 jaar geleden is de animo voor dit type auto al niet groot meer, maar Opel geeft het nog een kans en pakt op de IAA van 1993 uit met een conceptcar van een kleine coupé op basis van de net nieuwe Corsa B.

En daar blijft het niet bij, er staat ook nog een geweldig leuke roadster te pronken. De coupé gaat de tweede helft van 1994 in productie, de roadster staat voor een jaar later gepland. Totdat Opel zich realiseert dat het ontwikkelen van twee Tigra-varianten niet kostendekkend is te krijgen. Een plan om de Tigra in de VS als Pontiac te verkopen gaat ook niet door, het model wordt te krap bevonden voor de Amerikaanse consument… Exit roadster dus, in ieder geval voor deze generatie.

Opel Tigra

Wel wordt de Tigra naar Australië geëxporteerd en aldaar verkocht als Holden, Latijns-Amerika krijgt hem als Chevrolet en in het VK wordt de Tigra uiteraard onder Vauxhall-vlag gevoerd. Wat ons betreft is het een gemiste kans dat Opel nooit een echt sportieve Tigra (GSi?) heeft ontwikkeld. Nu heeft de sterkste Tigra wel degelijk dezelfde 106 pk 1.6 als de Corsa B GSi onder de kap, maar er is optisch nauwelijks verschil met een 1.4. Daarnaast weegt de Tigra zo’n 100 kilo meer dan een vergelijkbare Corsa, en dat merk je aan de sprintcijfers.

De Tigra moet het dus vooral van zijn mooie snuitje hebben. Zijn wulpse jaren 90-rondingen zijn trouwens best goed opgedroogd. Het blijft een opvallend ontwerp (zeker voor een Opel) met een ronde, sterk naar achter hellende B-stijl en een gigantische panoramische achterruit. Er is geen plaatwerkdeel gelijk aan de Corsa, het geheel doet zelfs een tikje Japans aan. Het interieur is een stuk minder speciaal, Opel heeft zich de moeite bespaard een eigen dashboard voor de Tigra te ontwerpen. Verder is het een echte 2+2, achterin is de leefruimte beperkt en het hoofd van lange bestuurders komt gevaarlijk dicht in de buurt bij de bovenrand van de voorruit.

Het zal geen verbazing wekken dat een Tigra vooral rijdt als een Corsa, hoewel Lotus zich met de afstemming van het onderstel zou hebben bemoeid. Na meer dan een kwart miljoen verkochte exemplaren raakt de Tigra (en het laatste restje van het segment) in het nieuwe millennium snel uit de gratie. Sportieve piloten stappen over in hot-hatches, voor levensgenieters komen er coupécabriolets zoals de Tigra TwinTop in de plaats.

Aanbod en prijzen

Het goede nieuws is dat je het voor het geld niet hoeft te laten. Er zijn niet veel Tigra’s meer over (hoewel meer dan van de Ford Puma), maar met 3.000 euro op zak moet je een leuk exemplaar kunnen vinden dat nog wel even meekan. Alleen auto’s met extreem lage kilometerstanden of hevige tuning zijn duurder. Let op voor slechte tuning en onderhoudsachterstanden, en een Tigra wil best roesten. De techniek is gelukkig bulletproof.

Deze hot hatch-occasion is sportief, betrouwbaar en spotgoedkoop