Dries van den Elzen Extra 20 dec 2018, 00:03

Leestijd: 3 minuten

Ferrari 812 Superfast

Eén auto, één weg, één tijdstip? Met een Ferrari 812 Superfast de Route Des Grandes Alpes bedwingen, op de dag voordat de sneeuw ‘m weer voor minstens zeven maanden dichtgooit!

Dus dit is het dan’, schiet er door mijn hoofd terwijl ik het adembenemende uitzicht in me opneem. Dat moment wat iedereen in zijn leven ooit hoopt mee te maken. Vergelijkbaar met op nieuwjaarsochtend tot de ongelooflijke conclusie komen dat de cijfers op jouw staatslot deze keer wél dezelfde zijn als die in de trekkingslijst achter JACKPOT staan. De eenarmige bandiet van het leven blijft deze middag steken op drie keer de Liberty Bell, met een potentieel onvergetelijke roadtrip als payout. In mijn broekzak brandt de sleutel van de knalgele Ferrari 812 Superfast naast me, terwijl ik geniet van de oorverdovende stilte. Het zachte ruisen van een koele bergbries is het enige wat de serene rust in het zuidelijke dal van de Cime de la Bonette enigszins verstoort. Een waterig zonnetje probeert me ervan te overtuigen dat het aangenaam toeven is, maar de frisse wind zorgt toch voor kippenvel. Of is dat het besef dat het écht niet beter gaat worden dan dit? De kou in de lucht is een goede indicatie dat het laatste weerbericht klopt, en de Alpen zich vanaf overmorgen moeten voorbereiden op de eerste sneeuwval van het jaar. Daarom haalt geen ziel het in zijn hoofd om eind oktober een toertocht door de Alpen te plannen. En daarom is de mooiste route van Europa vandaag compleet uitgestorven. Verlaten. Abandonnée. Terwijl het de krap vijf maanden per jaar dat de Route des Grandes Alpes wél bereden kan worden, vechten is om een plekje met pelotons aan wielrenners, files vol campers, een grid aan motorrijders en zwermen dagjesmensen die de Alpen allen op een ander tempo wensen te consumeren dan ik vandaag met een 800 pk V12 van plan ben.

De dag begon een paar uur eerder ook al als die van een loterijwinnaar. Het binnenstappen van de Ferrari dealer in Monaco met de intentie om even later daadwerkelijk met een auto te vertrekken, is een van die dingen die niet eens op je bucketlist staan. Omdat de kans op een onvoltooid leven daarmee te groot is. Toch heeft een speling van het lot bepaald dat onze 812 voor de komende drie dagen juist daar moest worden opgehaald. Een ervaring die zoals zoveel dingen in de praktijk dan weer een stuk minder glamoureus bleek dan ik me had voorgesteld. Zoals je zou verwachten is Scuderia Monaco gesitueerd vlakbij het centrum en is aan alles af te zien dat ze er niet al te hard aan hoeven te trekken daar. Meer dan een ‘ja’ als antwoord op de vraag of ik ‘ze journalist’ was, plus het noteren van naam en telefoonnummer op een post-it was niet nodig om de sleutel van een bijna vier ton kostende Ferrari Gran Turismo in de handen gedrukt te krijgen. “Je weet hoe je ‘m aan de praat krijgt?” Eh, ik denk het wel ja. En vijf minuten later rol ik samen met fotograaf Lingerak op de passagiersstoel over de boulevard richting Menton, een dorpje ten oosten van Monaco waar het officiële startpunt ligt van de Route des Grandes Alpes: Een 700 kilometer lange tocht die grofweg over de grens met Italië en Zwitserland van Zuid naar Noord (of andersom), dwars door de Alpen kruist. Met niet minder dan twintig kilometer hoogteverschil, verdeeld over 16 cols, en letterlijk duizenden bochten. Voltooid in 1913 en sinds de opening van de Col de l’Iseran in 1937 geheel over Frans grondgebied.

De hele reportage lezen? Koop dan nú Autovisie 26, vanaf 20 december in de winkel!