Rijtest: Audi A1 (2019)

Het segment waarin deze Audi A1 moet gaan strijden is voor alle duidelijkheid dat van de premium supermini, de klasse waar het wat mag kosten. Voor mensen die op de centen zijn, of simpelweg een beperkt leasebudget hebben, is er op hetzelfde platform een Volkswagen Polo of een Skoda Fabia, om maar eens wat te noemen.

Zeuren over die (voorlopige) stevige vanafprijs van 25.995 euro voor een 116 pk 1.0 TFSI heeft geen zin. Die is als je naar Mini kijkt concurrerend en slechts het begin van het grote personaliseringsfeestje dat deze Audi moet zijn. Hij is dan ook te bestellen met uiterst smakelijk pakketten, zoals de Edition One-uitvoering, die Sportline-looks combineert met kekke 18-inch bronskleurige, donkergrijze of fantastische witte wielen.

Kies die laatste en combineer dat met Turbo-blauw en er staat een echt bommetje dat herinneringen oproept aan de Sport Quattro, de korte versie van de ur-Quattro en aan die gelimiteerde A1 Quattro. Met als belangrijk verschil dat deze stoere A1 er alleen maar is als vijfdeurs Sportback, een driedeurs maken ze niet meer. Net als bij concurrenten en concerngenoten is de vraag naar die variant te klein om de bouw ervan rendabel te krijgen. Geen ramp, want deze vijfdeurs ziet er met de duidelijke Quattro-hints in zijn design aanvallend genoeg uit. Met die kenmerkende sleuven boven de grille moet de motorkap wat minder hoog lijken. Wie een kennismakingsrondje om de auto maakt, zal zien dat de hele body gespierder is geworden.

Deze A1 is naar de sportschool geweest, ziet er superfit uit, maar is geen ordinaire bodybuilder geworden. Het is vooral modieus stoer doen en de vele combinaties die er mogelijk zijn, maken dat de klant zich koning voelt. Toch ben ik benieuwd hoeveel kopers die witte wielen gaan bestellen.

Edition One

Want zoals gezegd heeft deze A1 een forse vanafprijs die in no-time de 30 mille passeert. Toen ik even met een 1.0 TFSI door de configurator ‘scheurde’, het Edition One-pakket, die witte wielen en nog wat opties bestelde, doorbrak ik zelfs de 35.000 euro-grens. Dat mag dan absurd lijken voor een auto met slechts 116 pk, het is in deze klasse eerder regel dan uitzondering, niemand wil een standaard auto met van die iele 15-inch wielen. Dat de standaarduitrusting met een prachtig digitaal dashboard, een mooi MMI-scherm (het grotere is optioneel) en de nodige veiligheidsvoorzieningen meekrijgt, gelooft iedereen wel, dat is niet meer dan verplichte kost in deze klasse. Echt grensverleggend op het gebied van veiligheid is de A1 niet, maar je kunt hem wel krijgen met alle mogelijke systemen. Het totale dashboard van de A1 heeft ook de klasse van de grotere modellen. Het is prachtig afgewerkt en maakt indruk met een mooi gelaagd design waarin de schermen prachtig geïntegreerd zijn. De ergonomie is goed, met een mooi multifunctioneel stuur en prachtige displays met duidelijke menustructuren. De zitpositie is goed, maar niet uitstekend, het verstelbereik had nog wel iets groter mogen zijn, langere personen willen nog lager zitten en ook een wat langer zitvlak zou welkom zijn geweest.

Dappere driecilinder

De werkplek is echter goed genoeg om lekker voor het echte stuurwerk te gaan zitten, want Audi belooft met deze A1 tenslotte wat dynamischere rijeigenschappen. Qua looks daagt hij ook wel uit tot een beetje gas geven. We gingen daarom gelijk maar van start met de sterkste benzinemotor, de 200 pk leverende TFSI. Om er na een paar bochten al achter te komen dat deze A1 best goed stuurt, maar nog steeds wat te licht en ook de communicatie is nog wat geserveerd. Anders gezegd, hij stuurt wat bloedeloos en zet niet aan tot echt stevig sturen. Dat Quattro-pak is net als een camouflageshirt van Marc Jacobs vooral designerskleding en niet gemaaktvoor het slagveld. Nee, deze Audi ziet een bergweg eerder als een kronkelende catwalk. Dat neemt niet weg dat je daar wel met hoog tempo overheen kunt jagen. Want de A1 doet alles goed gecontroleerd, met zijn precieze besturing en goede body control. Ook de remmen laten het niet afweten en zijn goed te doseren. Maar spannend wordt het nooit; het is een beetje als dansen met een bloedmooie socialmedia ster, alles is ingestudeerd elke move is een beetje gemaakt, echte passie ontbreekt. De achterzijde volgt met een brave, goedkope torsieas altijd de voorzijde die met McPherson-veerpoten de voorwielen onder controle houden. Nou is dat voor deze normale versies nog geen ramp, als er maar sportievere opvolging komt. Want als autoliefhebber ben ik de vorige S1 met vierwielaandrijving nog niet vergeten. Dat was met zijn 231 pk en vierwielaandrijving een hele competente rijdersauto. Er moet dus op zijn minst een S1 met minimaal 250 pk komen en het liefst een echte 300 pk RS 1, pas dan maakt de A1 zijn quattro-looks waar. Dat deze wensmodellen er komen is voorlopig uiterst onwaarschijnlijk, want daarvoor is de huidige onderstelopzet ongeschikt en dat vraagt dus om ingrijpende en kostbare aanpassingen. Voorlopig moeten we het doen met de 116 pk TFSI, want dat is de enige auto waarvan de prijs nu bekend is. En die presteert eigenlijk niet eens slecht, want de dappere driecilinder zorgt voor voldoende prestaties en klinkt nooit onaangenaam. Verder is er nog een 1.5 met COD (cilinder on demand, oftewel cilinderuitschakeling) en er komt nog een absolute basismotor een 95 pk-versie van de 1.0 TFSI. Dat moet dan de absolute instapper worden met een dus nog iets lagere prijs. Diesels zijn voorlopig uit deze serie geschreven.

IamAudi

Na maar liefst acht dienstjaren jaren hebben we dan eindelijk dus een nieuwe A1. Het is een veel volwassener auto geworden die flink groeide, want hij werd 5,6 centimeter langer en de wielbasis groeide met bijna tien centimeter. Bovendien werd hij iets breder en lijkt hij lager door de nodige optische trucs, zoals dat contrasterende dak dat de C-stijl en hoogte wat drukt. Het leuke uiterlijk is helaas niet meer dan vette knipoog naar het quattro-verleden, want hij werd nauwelijks sportiever. Gelukkig zal dat de meeste kopers of leaseklanten een worst zijn, die vinden het belangrijker dat de allround kwaliteiten net als de maten groeiden. Je zit nu vooral achterin ruimer en er kan flink meer (+65 liter) bagage mee, de kofferbak meet nu 335 liter. Pluspunten dus, maar deze Audi is geen echte grensverlegger. In veel opzichten is het vooral een efficiënte, slim samengestelde auto, waarbij zowel de motoren als het onderstel niet beter zijn dan de goedkopere Polo of Fabia. Nee, deze Audi moet het vooral hebben van zijn merklabel waarmee je indruk maakt, uitstekend selfiemateriaal, ‘IamAudi’, zeg maar. Zijn looks, dat mooie interieur en al die personalisatiemogelijkheden, daar scoor je mee in dit premium B-segment. Wat dat betreft is deze A1 zeker geslaagd en heeft de Mini er inderdaad een geduchte concurrent bij.

Bekijk de review video van de Nieuw Audi A1 hier.