Ramon Mens Koopwijzer 19 sep 2021, 11:03

Leestijd: 5 minuten

Koopwijzer: occasion Alfa Romeo 75 (1985-1992)

De Alfa Romeo 75 mengt toptechniek uit de jaren zeventig met markante vormgeving uit de jaren tachtig. Wat zijn nu de aandachtspunten bij de aankoop van een exemplaar?

Als het om goed rijdende sedans gaat, hoeft niemand Alfa Romeo iets te leren. Ondanks beperkte budgetten ontwikkelt het merk een van de allerleukste sportsedans van de jaren tachtig. De 75 heeft alles wat een echte Alfa moet hebben: gretige motoren, achterwielaandrijving, vermakelijke rijeigenschappen en genoeg mankementen om hardcore Alfisten tevreden te stellen.

Carrosserie

Zoals meer autofabrikanten met krappe financiën vermomt Alfa Romeo oude techniek met een frisse verpakking. Onder leiding van Ermanno Cressoni krijgt de 75 een wigvormig maatkostuum met scherpe vouwen en koetswerkoverspannende sierlijsten die eindigen in een spoilerrand op de achterklep. De America-versies hebben grote en zware harmonicabumpers, spatbordverbreders en dorpelverbreders. Vanaf de eerste facelift (1987) hebben alle modellen een ‘hoge’ motorkap en slankere buitenspiegels. De tweede facelift (1989) brengt een nieuwe grille en rode achterlichten. Ondanks gegalvaniseerd plaatwerk zijn de spatbordranden achter, de kriksteunen, de deurranden en het plaatwerk onder de achterlichten fameuze roesthotspots. Bij de viercilinders kan de benzinetank roesten. Bij de zescilinders ligt de brandstoftank in de bagageruimte; controleer hier de conditie van het plaatwerk onder de tank. Er genoeg Alfa-specialisten die slecht plaatwerk in oude luister kunnen herstellen, maar hoogwaardige reparaties hebben een stevige prijs.

Interieur

Net als buiten domineren hoekige vormen het interieur. Het instrumentarium heeft overzichtelijke meters en in de middenconsole is een modieuze Alfa Control-boordcomputer gemonteerd. Andere beeldbepalende details zijn de u-vormige handrem en een uitnodigend driespaaks stuur. Net als de ergonomie is de zitpositie klassiek Italiaans en voornamelijk afgestemd op personen met een Zuid-Europese lichaamsbouw. De bouwkwaliteit is best goed, met plaatselijk kans op een rammeltje (of twee). De elektronica is minder degelijk. Alfa Control en de kachelventilator zijn bekende ‘haperpunten’ en het opsporen en verhelpen van slechte massacontacten staat garant voor urenlang zoekplezier. Elektronische startproblemen zijn te verhelpen met de montage van een extra startrelais.

Motor

Het motoraanbod blijft van 1985 tot 1992 nagenoeg onveranderd. De beproefde viercilinder 1.6 (110-120 pk), 1.8 (120 pk), 1.8 Turbo (155-165 pk) en 2.0/2.0 TS (130-148 pk) worden gevolgd door de 2.5 (156 pk) en 3.0 (188-192 pk) zescilinders. De diesels blijven hier buiten beschouwing. De carburateurmotoren produceren een prachtig klassiek inlaatgeluid, de modellen met inspuiting zijn gebruiksvriendelijker en in theorie zuiniger. Met regelmatig onderhoud en goede kwaliteit olie en koelvloeistof zijn de motoren duurzaam, hoewel olieverbruik niet ongebruikelijk is. Bij de kettingaangedreven viercilinders (met name 2.0) is nokkenasslijtage een aandachtspunt. Let bij de zescilinders op de conditie van de achterste krukaskeering en het tijdstip van de laatste distributieriemwissel. Bij de turbo is de conditie van de turbolader een logisch aandachtspunt.

Transmissie

De uitgebalanceerde rijeigenschappen zijn mede het resultaat van de transaxle-constructie, waarbij de handgeschakelde vijfversnellingsbak tegen het achterdifferentieel is gebouwd. Een voordeel van deze bouwwijze is de betere gewichtsverdeling, een nadeel de langere opwarmtijd. Stroef schakelen kan verschillende oorzaken hebben. In koude toestand kunnen de synchromeshringen opspelen. Als dit met doorgewarmde olie niet verdwijnt, is revisie meestal de enige remedie. Versleten versnellingsbakophangingsrubbers veroorzaken trillingen en bijgeluiden tijdens (weg)rijden. Uitgedroogde hardyschijven en onbalans in de cardanas hebben een vergelijkbaar effect. De optionele ZF-drietrapsautomaat is geen aanrader; de sterkste motoriseringen hebben af-fabriek een sperdifferentieel.

Wielophanging

De Alfa 75 heeft onafhankelijke voorwielophanging met torsie-armen en een semi-onafhankelijke De Dion-achterwielophanging met een Watt-stangenstelsel. Alle uitvoeringen hebben rondom schijfremmen. Scheeftrekken rijdens remmen ligt meestal aan inwendig versleten remslangen. De achterste remschijven zijn tegen het differentieel gemonteerd. Dat maakt het lastig om de conditie van de remmen te controleren en om remdelen te vervangen. Verder kunnen de achterste remzuigers weleens vastzitten. Zoals dat hoort bij een klassieke Alfa zijn er talloze mogelijkheden om de wegligging te verbeteren. Populaire modificaties zijn grotere wielen met platte banden, verlagingssets, sportievere schokdempers, dikkere stabilisatorstangen, enzovoorts – de keuze is reuze.

Welke moet ik hebben?

De populairste motoren zijn de 3.0 V6, de 2.0 TS en de 1.8 Turbo. Dat betekent niet dat je jezelf tekort doet wanneer je kiest voor een van de andere versies, want ook de minder sterke motorvarianten zijn karaktervol en leveren met enige aansporing zeker Alfa-waardige prestaties. Zoals bij zoveel auto’s uit deze bouwperiode zijn de uitvoering, de opties en de kilometerstand minder relevant dan een goede technische en optische staat. Een hogere prijs betalen voor een 75 met aantoonbaar hard plaatwerk bespaart veel gedoe en kosten achteraf, tenzij (deel)restauratie een doelbewust onderdeel van de aankoopoverweging is. Een sluitende of grotendeels sluitende onderhoudshistorie, met rekeningen van eerdere werkzaamheden, is een fijne bonus.

Moet dit hem worden?

In een van de vroege Alfa 75-brochures staat de zinsnede ‘In de nieuwe Alfa 75 zijn vele jaren research en ervaring verwerkt …’ Feitelijk is de 75 een herverpakte Alfetta met een bouwwijze en aandrijftechniek die duidelijk in de jaren zeventig zijn geworteld. Nieuw was dat altijd al een onderdeel van de charme, en nu het model de klassiekerstatus heeft bereikt, is dat niet anders.

Ten opzichte van zijn voorgangers is de bouwkwaliteit nog altijd niet perfect, maar wel een stap vooruit, terwijl de techniek onverminderd sleutelvriendelijk is. Helaas komen steeds meer mensen tot dit inzicht, en doordat veel 75’s zijn afgereden en gesloopt, zijn de leukste uitvoeringen en de mooiste auto’s tegenwoordig stevig aan de prijs. Dat is jammer, maar terecht, want of je nu van rijden of van sleutelen houdt, de laatste volbloed vierdeurs Alfa met achterwielaandrijving is geweldig speelgoed dat het beste van de jaren zeventig en tachtig verbindt.

Tijdlijn

1985 – introductie Alfa Romeo 75
1986 – studiemodel Alfa Romeo 75 Sportwagon, Alfa 75 1.8 Turbo
1987 – eerste facelift, 3.0 V6, 2.0 TS, Turbo Evoluzione
1989 – tweede facelift
1992 – einde productie, introductie Alfa Romeo 155

Onderdelenprijzen

Remblokken voor, per set vanaf 48,34
Remschijven voor, per set 134,64
Koppelingsset compleet, 220,12
Schokdemper voor, Koni geel, per stuk vanaf 126,89
Reparatieplaatwerk achterspatbordrand, vanaf 68,90
Einddemper Supersprint rvs, vanaf 369,75

Prijzen gelden voor een Alfa Romeo 2.0 TS van 1991 en zijn inclusief btw en exclusief montage.

Onderhoudskosten

Kleine onderhoudsbeurt vanaf 150,–
Grote onderhoudsbeurt vanaf 300,–

Het onderhoudsinterval is 20.000 kilometer of 1 jaar.

Kopen

+ ouderwets Alfa-rijplezier
+ interessante techniek
+ markante vormgeving

Niet kopen

– ouderwetse Alfa-frustraties
– kruimelende randjes
– mooie exemplaren zijn duur

Denk ook eens aan een…

Alfa Romeo Alfetta Berlina (1972-1984)

De Alfetta begint als hoekige sedan met chroom en kunstleer. Latere geplastificeerde exemplaren zijn lelijker maar rijden (en roesten) net zo goed. 3000-18.000

Alfa Romeo 156 (1997-2005)

De 156 is nu wat de 75 in de jaren ’00 was: een stijlvolle oudere Italiaanse middenklasser met veel rijpret voor een bescheiden budget. 300-28.000