Autovisie Nieuws 20 jan 2015, 14:30

Leestijd: 5 minuten

Blinde liefde voor een Benz

Al sinds de eerste beelden van de Mercedes 190 bij de onthulling in 1983 heb ik een zwak voor dit model. Strak, compact, geen lijn te veel en toch al vanaf de eerste blik een echte Mercedes.

Door: Robert Servaas

Begin jaren negentig reed ik hem voor het eerst, een donkerrood metallic exemplaar met een turbodiesel onder de kap. Een hagelnieuwe testauto, op de redactie vanwege een dubbeltest. Geweldig vond ik hem! Enige jaren later kocht mijn vader een gebruikte 190 die ik maar wat graag leende. Maar zelf een Mercedes rijden, nee dat kon financieel echt niet.

Bronsmetallic

Tot ik in 2001 bij toeval een gebruikte 190 zag staan waarvan de prijs wel héél erg meeviel. Oke, hij was dan ook veertien jaar oud, maar dat zag je er niet aan af. Ik viel er als een blok voor. Misschien door het bronsmetallic, die iets nieuwere wieldoppen of dat blauwe interieur: ik weet het niet, maar blij was ik er mee. Het was een 190 uit de eerste reeks met tweeliter carburateurmotor, een vierbak en uiteraard een trekhaak. Dat lijkt standaard op een Mercedes.

Hij bleek uiteindelijk wel wat olie te verbruiken en bij nadere inspectie ontdekte een garagehouder dat er LPG in had gezeten, dus die kilometerstand van 224.000 kon gerust 324.000 of misschien nog wel meer zijn. Toch heb ik er twee jaar probleemloos mee gereden en ben ik er zelfs mee op vakantie naar Italië geweest. Uiteindelijk ging hij op de boot naar Nigeria en misschien rijdt ie daar nog wel rond.

“Uiteindelijk ging hij op de boot naar Nigeria”

Serie twee

Inmiddels had ik me echt verdiept in het fenomeen Mercedes 190, want ik was helemaal om. Er moest er weer een komen, dat was duidelijk. Maar ditmaal eentje van na de facelift omdat ik die nog mooier vind vanwege die zijplaten en dikkere bumpers. Bovendien zijn de stoelen in serie twee beter en hebben de benzineauto’s standaard injectie.

Verder had ik mezelf voorgenomen niet meer de eerste te kopen die ik tegen zou komen. Zo maakte ik een rondje Nederland langs diverse 190’s, maar steeds kwam ik uit bij die witte die ik al op internet had zien staan bij een Volvo-dealer in Utrecht. In eerste instantie wilde ik juist geen witte omdat die 190 van pa ook wit was, maar deze had op de foto’s al iets en toen ik hem gepoetst en wel in de showroom zag staan blinken was ik om.

Pure liefde

Weliswaar was hij toen al twaalf jaar oud en had hij 180.000 km op de teller, maar de auto was van de eerste eigenaar en volledig gedocumenteerd. Bovendien zag hij er smetteloos uit, zowel van buiten als van binnen. En vooral dat laatste zegt veel over vorige eigenaren. Het was een 1.8 dus met de minste motor, plastic deurbekleding en een vierbak, maar wel met getint glas, een rechter buitenspiegel en die fraaie vijftiengaats lichtmetalen wielen. Bovendien was hij voorzien van lichtgrijze bekleding, daar waar bijna alle witte 190’s zwart of blauw zijn van binnen.

Het was pure liefde van mijn kant en in 5,5 jaar tijd heb ik er probleemloos ruim 70.000 kilometer bij gezet. In die tijd werd hij een zij, mijn tijdloze schoonheid. Uiteindelijk ging ze toch weg omdat er een auto met meer binnenruimte nodig was, maar met pijn in het hart. Enige maanden later kwam ik haar tegen op internet, bij een bedrijf in IJsselstein. Mijn witte… Een jaar later stond ze er nog, zal ik?

Liefdeloos

Ik deed het niet, maar toen ze weer een jaar later opdook bij een bedrijf in Apeldoorn ben ik toch even gaan kijken. Ze stond liefdeloos in een hoek, niemand kwam ervoor. En ook ik heb haar laten staan. Ik ben zelfs niet gaan kijken toen ze opdook bij bedrijf nummer drie in Utrecht. Vier jaar lang kwam er niemand, verhuisde ze van showroom naar showroom en opeens was ze weg. Het moest zo zijn, we hebben een mooie tijd gehad.

“In die tijd werd hij een zij, mijn tijdloze schoonheid”

Wat auto’s verder schafte ik een Mercedes SLK aan, zestien jaar oud, maar in nieuwstaat. Eindelijk weer een Benz, superfijn rijdend, heerlijk met open dak cruisen en met een fijne automaat. Maar het is geen 190, ik miste nog steeds die ster in de verte op de motorkap, dat typische geluid van de motor, die doffe solide dreun als je een deur dicht gooit.

Bodemprijzen

Struinend op internet en me verbazend over wat er allemaal te koop is voor de prijs van een nieuwe scooter, zag ik ook Benzen voorbij komen. Onder druk van de nieuwe oldtimerregeling wemelt het werkelijk van de oude Mercedessen die enige jaren geleden massaal uit Duitsland werden gehaald en voor veel geld hier werden verkocht en nu voor bodemprijzen weg gaan.

Zodoende toch maar eens Mercedes, 190 en max 3000 euro ingetikt op de diverse zoekmachines. Het aanbod is zelfs dan enorm, maar tussen al die foto’s sprong hij eruit: een 190 in Rosenholz. Een kleur die je nooit ziet, want slechts de laatste twee jaar van zijn productie leverbaar op de 190. Prachtig, helemaal met die contrasterend gekleurde Sacco-bretter zoals de zijbeplating wel genoemd wordt (naar ontwerper Bruno Sacco).

Smetteloos

Ik hou van andere kleuren en was bijna bezweken voor een brandweerrode 190 in Nijmegen. Wel heel goedkoop, maar op details niet mooi en met een doorrookt interieur. Die werd het dus niet, maar die Rosenholz… Met de woorden ‘je hebt geen extra auto nodig’ stelde ik een bezoek uit. Week na week keek ik met trillende handen bij mijn favorieten om te zien of hij er nog was. Tot ik het niet meer hield en de showroom in Soest binnenliep alwaar hij ook nu weer glimmend gepoetst me stond op te wachten.

“Ik was bijna bezweken voor een brandweerrode”

Mijn hart ging open bij de eerste aanblik en toen ik plaats nam in een fris ruikend en smetteloos interieur, was er geen houden meer aan. Weliswaar een zwart interieur, maar wel met de doorlopende middenconsole, extra hout en zo fraai in combinatie met die kleur en dat groen getinte glas. De tweeliter motor en extra’s als ABS, een airbag, schuif-/kanteldak en centrale vergrendeling waren bonussen waardoor ‘nee’ zeggen geen optie meer was. De prijs was zo laag dat het verschil tussen een slechte en een mooie als deze slechts een paar honderd euro was. De koop was dan ook snel gesloten en ik ben zo blij met weer een 190 op de oprit. Deze gaat nooit meer weg.

Of ik moet ooit de loterij winnen, dan komt er een 2.5-16…