Autovisie Nieuws 18 feb 2015, 17:34

Leestijd: 4 minuten

Cabriofetisj: fascinerend schouwspel

Ik heb een (digitale) fetisj. Op de bank ‘s avonds kan ik me uren vermaken met het kijken van Youtube-filmpjes waarin je alleen maar cabriodaken open en dicht ziet vouwen. Alle klepjes en motortjes die perfect met elkaar in harmonie samenwerken en het dak elegant laten openen en sluiten… Fascinerend.

Als kleine jongen was ik al gefascineerd door het fenomeen cabrio’s. Op een druilerige zondag ergens begin jaren negentig nam mijn vader me als zevenjarige mee naar het Autotron in Rosmalen. Destijds had het Autotron nog een vaste collectie en werden er regelmatig (thema)shows georganiseerd. Vol verwondering liep ik daarbinnen rond. Totdat ik op de eerste etage oog in oog stond met een cabrio, een zwarte BMW Z1 dacht ik mij te herinneren. Ik vond het maar wat interessant dat daar een auto voor mijn neus stond waarvan het dak helemaal open kon. Ik mocht op de passagiersstoel plaatsnemen en riep trots tegen mijn vader “Pap, ik zit in een cabrio!”.

“Ik besloot de droom toch maar even te laten varen”

Het is een voorliefde die altijd is gebleven. Na op mijn achttiende mijn eerste APK-barrel te hebben versleten, kwam die droom om een cabrio te hebben weer sterk opborrelen. De dag na het nieuws dat mijn Opel Corsa A 1.0 uit 1986 was overleden, struinde ik het internet al af. Op Marktplaats vond ik een Peugeot 205 CTi 1.6, bouwjaar 1988,  in Roermond. De eigenaar vroeg er een zacht prijsje voor en de auto had enkele jaren stilgestaan in een loods. De proefrit was een grote teleurstelling. Het bleek maar weer eens dat de foto’s geduldig waren geweest. De Peugeot zag er niet uit. Het interieur had veel geleden, om over het dak nog maar te zwijgen. Beteuterd ging ik weer richting huis. Ik was student en het budget was simpelweg onvoldoende om een leuke cabrio te scoren. De andere optie was een Volkswagen Golf 2 Cabriolet, maar ook die was nog iets teveel aan de prijs. Ik besloot de droom toch maar even te laten varen.

Tien jaar geleden besloten mijn ouders de rode Volvo 850 Estate 2.5 20V van moeders in te ruilen voor een vierwieler met open dak. De keuze ging uiteindelijk tussen een BMW Z3 en een Golf (4) Cabriolet. Ondanks mijn lobbywerk thuis viel de keuze op laatstgenoemde, met als reden dat hun Jack Russels Puk en Pepper op een zonnige dag dan ook mee konden. Jammer, maar helaas. Toch kon ik een glimlach niet onderdrukken toen ik voor de eerste keer achter het stuur van de maagdelijke Volkswagen mocht kruipen. Sterker nog, ik heb die hele rit lang met een glimlach op mijn gezicht rondgereden. En dacht terug aan dat moment bij het Autotron.

“Uiteindelijk vorig jaar in de zomer de knoop doorgehakt”

Uiteindelijk heb ik vorig jaar in de zomer de knoop doorgehakt. Het moest er maar eens van komen. De eis van het thuisfront was echter dat het een vierzitter moest zijn: ‘Handig voor als we met vrienden ergens naartoe gaan.’ Handig? Handig voor als je achterin opgevouwen wilt zitten ja! Maar goed, als die vier zitplaatsen groen licht betekenden… De keuze viel op een Titansilber-kleurige BMW (E46) 325Ci Executive uit 2002 met slechts 93.000 kilometer op de teller, die gezien zijn leeftijd in zeer goede staat was. Nog belangrijker, hij was geheel origineel. En daar stond hij dan in de parkeergarage onder het appartementencomplex waar we wonen, my first Sony convertible. Warm en droog. Ik kon het oprecht niet laten mijn vriendin te vragen om op de knop te drukken zodat ik vanaf een paar meter afstand mijn eigen dak onder de tonneaucover kon zien verdwijnen. Diezelfde avond, terwijl het buiten frisjes was, hebben we samen een rit gemaakt langs De Vecht. Genieten. En nog steeds kan ik het niet laten om omgedraaid in de auto te zitten wanneer het dak opent of sluit.

Het blijft bijzonder om te zien wat er allemaal ‘achter de schermen’ gebeurt wanneer een softtop zich opvouwt of juist opricht. Hoewel het schouwspel van een hardtop in sommige gevallen nog fraaier is om te aanschouwen, blijf ik persoonlijk van mening dat een cabrio een softtop hoort te hebben. Neem bijvoorbeeld een Ferrari F355 Spider. Het dak vouwt zich letterlijk achter de stoelen op. Bij het openen (en sluiten) schuiven de stoelen naar voren en vervolgens komt het dak verticaal omhoog. Geen alledaagse manier. En zo zijn er meerdere daklozen die op elegante wijze transformeren tot een zonnekoninkje. Het intrigeert me hoe subtiel de bewegingen van de dakconstructie soms kunnen zijn om de eerste zonnestralen vol in het interieur te laten schijnen. Hieronder een selectie van enkele favoriete vouw- en klapdaken!

 Ferrari F355 Spider.

Audi R8 Spyder

BMW 4 Serie Cabriolet

 Lamborghini Gallardo Spyder

McLaren 650S Spider