Column: Elektrohype of haat?
Het gaat een mooi jaar worden, concludeer ik na twee weken werken in het nieuwe jaar. En dat ondanks de elektrische dreiging, want zo zien sommige liefhebbers de gestage opmars van de stille kracht. Toch weiger ik welke aandrijfvorm dan ook te discrimineren. Kom maar op, zeg ik.
Technische innovatie, daar hoort het om te gaan bij de automobiel. Zoals Citroën dat in 100 jaar historie liet zien, want dat merk stond voor echte technische innovatie. Als je een slimmere techniek ontdekt, is het wat mij betreft zelfs een belediging aan het fenomeen auto om die niet te gebruiken. Vooruitgang door techniek hoort bij alle auto’s de slogan te zijn. Daarom ben ik allergisch voor evangelisten die claimen de ware boodschap te verkondigen, of dat nou pro-elektrische auto of juist de diesel is. Kijk naar de kwaliteiten, de mogelijkheden en beoordeel die dan objectief.
Praktijkkanttekeningen
Dat doen we al dik zestig jaar bij Autovisie en we zijn het daarom aan onze stand verplicht om dat te blijven doen. Ook bij de elektrische auto en bij de diesel – die opeens een pariastatus dreigt te krijgen – fascineren de feiten en niet de vooroordelen me het meest. We testen al die aandrijfvormen graag. Daarom in Autovisie nummer 2 een reportage over zomaar een werkdag met de Nissan Leaf, de Golf onder de elektrische auto’s. Een betaalbare elektrische auto, die binnenkort ook leverbaar is in een versie met een grotere accu en dus meer bereik heeft. Want die grotere accu en dito bereik zijn welkom in de huidige rijpraktijk met beperkte oplaadmogelijkheden. Zonder het hele verhaal te verklappen, was dat ook een van de conclusies van de reportage. Zo’n auto moet echt bij je passen en je moet ook bereid zijn je wat aan te passen. Toch weet ik nu al dat zo’n verhaal met een paar kritische praktijkkanttekeningen door de elektro-evangelisten, die niet zelden een commercieel belang in de EV-business hebben, zal worden betiteld als elektrohaat.
Nog geen haalbare kaart
Maar goed dat hoort erbij, want ook van petrolheads krijgen we regelmatig het verwijt dat we mee doen met de elektrohype, omdat we er ook zoveel over schrijven. Maar dat zien we als onze journalistieke plicht. De ontwikkelingen gaan namelijk hard en de elektrische auto lijkt niet meer te stoppen. Daarom plaatsen we kritische kanttekeningen bij de onrealistische klimaatambities van de Europese en Nederlandse politiek, waarin opnieuw de automobilist een makkelijk slachtoffer is. Iedereen elektrisch is nog geen haalbare kaart en zelfs onwenselijk als we de infrastructuur en het opwekken van al die energie ook niet goed groen regelen.