Stijn Kuster Nieuws 3 dec 2023, 14:31

Leestijd: 3 minuten

Covermodel: Triumph Dolomite – Achterwaartse vooruitgang

Het komt maar zelden voor dat een model halverwege zijn levenscyclus van voor- naar achterwielaandrijving wisselt. Volvo heeft het onlangs gedaan met de elektrische XC40, Rover met de 75 en Triumph met zijn 1300/1500-reeks, waartoe ons covermodel Dolomite behoort.

Eerst even een geheugenopfrisser: Triumph lanceert in 1965 een moderne, voorwielaangedreven compacte sedan, de 1300. Aanvankelijk is deze bedoeld als opvolger van de Herald, maar uiteindelijk staat hij een trede hoger op de hiërarchische ladder.

De Triumph Dolomite

Het ontwerp heeft veel weg van de grotere 2000/2500 en komt uit de pen van huisstylist Michelotti. De 1300 verkoopt aardig, maar Triumph is niet tevreden. De productiekosten zijn hoog en het onderhoud blijkt ingewikkeld. Daarnaast is de populaire, maar hoogbejaarde Herald hard aan vervanging toe. Zodoende wordt in 1970 de Toledo geïntroduceerd. In essentie een vereenvoudigde 1300 met nieuw front, starre achteras én achterwielaandrijving. Die laatste ingreep lijkt ingewikkelder dan hij is. De motor stond toch al in lengterichting voorin, maar het voelt toch als een stap achteruit. Britse logica is echter ondoorgrondelijk, want vrijwel tegelijkertijd verschijnt de Triumph 1500.

Dit is de directe vervanger van de 1300 en die blijft voorwielaangedreven. Beide aandrijflijnen worden nota bene op dezelfde productielijn gebouwd. De 1500 krijgt ten opzichte van de Toledo een langere achterkant en dubbele ronde koplampen. Precies: het koetswerk van de Dolomite. Die volgt eind 1971, met een (ooit voor Saab ontwikkelde) 45 graden gekantelde 1.854 cc viercilinder en – jawel – achterwielaandrijving. Ondanks enkele vertragingen in de productiestart krijgt de Dolomite een prima ontvangst. Maar het beste moet nog komen, want halverwege 1973 wordt de Sprint onthuld, de eerste massa-geproduceerde auto met een 16-klepper onder de kap.

Het blijkt een bloedsnelle auto die zich zonder schaamte kan meten met de beste sportsedans van Alfa en BMW. Succes lijkt verzekerd. Ondertussen gaat het modellengamma op de schop. De voorwielaandrijvers gaan eruit en alle motorvarianten krijgen hetzelfde koetswerk, achterwielaandrijving en uiteindelijk allemaal het Dolomite-label. Maar hoe goed hij ook mag rijden, de Dolomite raakt op leeftijd. Michelotti stelt een restyling voor (sterk in de geest van de Fiat 132), maar krijgt geen groen licht: de kas is leeg.

Ondertussen gaat het hele British Leyland-concern op de schop en wordt Triumph boventallig verklaard. In 1980 sluit de productielocatie van de Dolomite en is het gedaan met die leuke sportsedan. Vier jaar later verdwijnt Triumph als automerk volledig in de geschiedenisboeken.

Aanbod en prijzen

De reeks waartoe de Dolomite behoort, heeft het in al zijn verschijningsvormen 15 jaar uitgehouden. Roestbestendigheid is echter niet de sterkste eigenschap. Toch vinden we nog een paar Dolomites in ons land, waaronder twee topexemplaren die rond 10.000 euro kosten. Daarnaast een restauratieobject voor net geen 1.700 euro.

Voor een leuke Sprint met Ford-zestienklepper wordt 10 mille gevraagd, een goede, originele Sprint kun je voor minder dan 20.000 euro vinden. De onderdelenvoorziening is goed (vooral in het VK). Veel is uitwisselbaar met andere Triumphs.