Autovisie Nieuws 6 apr 2015, 13:25

Leestijd: 3 minuten

Dauer maakte Le Mans-racers met een kenteken

Het label ‘racewagen voor op de openbare weg’ is uitgehold, verworden tot een cliché en wordt te vaak geplakt op auto’s die dat niet verdienen. De Dauer 962 Le Mans daarentegen mag het met recht dragen, omdat hij weinig meer is dan een Groep C-prototype met een kenteken.

Geestelijk vader van de 962 Le Mans was Jochen Dauer, een Duitse coureur die na het verscheiden van de Groep C-raceklasse in 1993 het plan opvatte om een Porsche 962 om te bouwen tot een straatauto. Hij wist zelfs de fabrikant uit Zuffenhausen te verleiden om assistentie te verlenen in de vorm van onderdelen en specialistische kennis.

De Porsche 962 werd oorspronkelijke geïntroduceerd in 1984, als een evolutie van de succesvolle 956 die in 1982, 1983, 1984 en 1985 de 24 Uur van Le Mans won. Het model bleek niet voor zijn voorganger onder te doen, want het ging zowel in 1986 als in 1987 als eerste over de meet op het Circuit de la Sarthe en bleef competitief tot en met 1993.

“De 962 Le Mans was niet aan Groep C-regels gebonden, dus mocht zijn boxermotor vrij ademen”

In datzelfde jaar onthulde Dauer de 962 Le Mans op de autoshow van Frankfurt. De belangrijkste toevoegingen ten opzichte van de racewagen waren: een tweede stoel in de cockpit, leren bekleding in het interieur, een kleine bagageruimte in de neus en een hydraulisch liftsysteem om aan wettelijke eisen omtrent grondspeling te kunnen voldoen.

En aangezien de straatlegale variant van de Porsche 962 niet aan de regels van Groep C was gebonden, mocht zijn twinturbo 3,0 liter zescilinder boxermotor in alle vrijheid ademen. Zonder inlaatrestrictor produceerde de krachtbron 730 pk en 700 Nm. Genoeg om de 1.080 kg zware Dauer in minder dan 3 seconden van 0 naar 100 km/h te tetteren en door naar een top van ruim 400 km/h.

In 1994 werden op Le Mans nieuwe regels ingevoerd: Groep C was uit, GT1 was in. Dus moesten deelnemende vierwielers voortaan gebaseerd zijn op productiemodellen. Het gekke was echter dat de schrijvers van het GT1-reglement niet specificeerden bij hoeveel gebouwde exemplaren een auto als productiemodel gezien werd.

Dus zag Porsche een kans om alsnog met zijn ‘illegale’ 962 aan de start te verschijnen. Immers, met een voorlopige productie van één kwam de straatlegale Dauer 962 Le Mans ook in aanmerking voor GT1-status. Zo kon het gebeuren dat Porsche in 1994 eerste en derde werd tijdens de 24 Uur van Le Mans met twee Groep C-racewagens die in de basis al tien jaar oud waren.

Na de overwinning legde Dauer zich toe op het bouwen van consumentenauto’s. Hoeveel 962 Le Mans er door de jaren heen zijn gefabriceerd, is niet met zekerheid te zeggen, maar naar verluidt zijn het er ongeveer twaalf of dertien. Het allerlaatste exemplaar verliet de werkplaats in Nürnberg in 2002.

“Porsche zag kans om alsnog met zijn ‘illegale’ 962 aan de start te verschijnen”

De 962 Le Mans was overigens niet het enige model dat Dauer aanbood. In 1995 ging Bugatti Automobili – bekend van de EB110 en EB110 SS – failliet en werden de restanten van het bedrijf geveild. Dauer kocht vijf onafgemaakte EB110’s en een aantal reserveonderdelen met het doel de supersportwagen te verfijnen en in serieproductie te nemen.

De uiteindelijke Dauer EB110 was door kwistig gebruik van koolstofvezel niet minder dan 190 kg lichter dan de ‘standaard’ EB110 (zo’n 1690 kg tegenover 1880 kg). Daarbij braakte de V12 met vier turbo’s niet langer 560 pk uit, maar 654 pk (optioneel 715 pk). Resultaat? Een topsnelheid van 370 km/h en een sprinttijd van stilstand naar 100 km/h in 3,4 seconden.

In 2001 waren de vijf Dauer Bugatti’s klaar en werden ze verkocht: twee in het zilver, twee in het zwart en één in het blauw. Negen jaar later dook één van de zwarte auto’s op tijdens de Legende et Passion-veiling van Coys in Monaco. Het exemplaar werd afgehamerd op 394.850 euro. Dauer zelf is na 2008 failliet gegaan.