Autovisie Nieuws 4 mrt 2015, 10:51

Leestijd: 2 minuten

Een Italiaanse schone: Lancia Gamma Coupé

Begin jaren tachtig was reizen naar Italië voor een autoliefhebber nog een belevenis. Daar reden merken en modellen die je bij ons niet of nauwelijks zag. In de zomervakantie kroop ik dan ook graag bij mijn vader in de vrachtwagen voor een ritje naar het zuiden van Europa.

En daar op de Italiaanse Autostrada maakte ik voor het eerst kennis met haar: de Lancia Gamma Coupé. Zo af en toe reed er namelijk een voorbij waarbij mijn vader een diepe zucht slaakte: “Wat een mooie auto!” Ik kon niet anders dan dat beamen. Die sierlijke doch strakke lijnen met die knik in de kofferbak, zo bijzonder. Het werd een favoriet van me, alleen al vanwege die vormgeving.

“Voor ik het wist had ik ja gezegd en was ik eigenaar van een prachtig donkerblauw exemplaar”

Maar er zelf een hebben kwam niet in me op. Totdat een vriend zijn exemplaar besloot te verkopen. Voor ik het wist had ik ja gezegd en was ik eigenaar van een prachtig donkerblauw exemplaar. Zo gaaf! Alleen had ik geen stallingsruimte en bovendien moest ze nog naar de RDW om een Nederlands kenteken te krijgen. Een andere vriend bood uitkomst want in zijn boerderij kon nog wel een Gamma gestald worden. Bovendien bood hij aan al het werk te doen om de Gamma klaar te krijgen voor de keuring.

Jaren gingen voorbij waarin er veel gebeurde behalve het klaarmaken van die Gamma. Dat de auto in Limburg stond, hielp daar niet bij. Uiteindelijk zag ik het niet meer goed komen en verkocht de auto aan een kennis. Samen haalden we de Lancia uit Limburg en haar zien vertrekken achterop een autotransporter stemde me treurig. Had ik misschien toch?

De kennis verkocht de auto vervolgens aan een collega met een groot Lancia-hart en een voorliefde voor de Gamma Coupé. Hij liet de auto bij een Lancia-specialist helemaal in orde maken en van een Nederlands kenteken voorzien. Tijdens het youngtimer event in Ulft in de zomer van 2014 zag ik haar voor het eerst weer terug. Dat deed me wel goed, ze reed! Bovendien was de eigenaar zo goed me uit te nodigen voor een rit van de Lancia-club waarbij we samen met de Gamma reden. Zo leuk om eindelijk eens in de auto te zitten die zoveel jaren de mijne was. Rijdend welteverstaan.

Als toetje mocht ik ook zelf even achter het stuur plaatsnemen. Ik heb me verbaasd over hoe goed zo’n Gamma rijdt. Stil, comfortabel en toch sportief als je dat wilt. Gevoelens van spijt en berusting wisselen elkaar af als ik de sleutels weer aan de eigenaar terug geef. Als ik naar huis rij, bedenk ik me dat het goed is zo. De Gamma heeft een liefhebbende eigenaar gevonden.