Autovisie Nieuws 23 nov 2015, 10:02

Leestijd: 3 minuten

Eeuwige trouw aan Alfa Romeo Giulia

De helft van het plezier van klassiekers zit hem in de verhalen die bij de auto’s horen. En wat is er mooier dan een auto die een lange historie binnen je eigen familie heeft? Vandaag de Alfa Romeo Giulia Super van Luuk Huting.

Al sinds zijn tienerjaren is Luuk hondstrouw aan de Alfa Romeo Giulia. En dat terwijl hij eerst moest aanzien hoe zijn vader jarenlang met zijn jeugdliefde ging. De liefde van de Haarlemmer voor het Supertje begon toen hij in de zomer van 1970 hoorde dat zijn vader een nieuwe auto zocht. Pa dacht aan een Triumph Vitesse en later een Fiat 124 Special, maar dat zag de 15-jarige Luuk niet zitten en dus bemoeide hij zich ermee. Hij ging op de fiets naar de dealer om folders te halen van de Giulia 1300 en 1600. Seniors interesse was gewekt en Luuk wist hem tot een proefrit te verleiden. Huting kreeg van verkoper Geert Vermeer – later zou hij een grote meneer worden in de autowereld – een hele dag een Alfa mee. Vanaf dit moment pakt Luuk het verhaal op.

“Ik had nog nooit briefjes van duizend gulden gezien”

“De eerstvolgende zaterdagochtend gingen we samen met de Giulia op pad. Na de hele tank, via familie in Nijmegen en Arnhem, te hebben leeg gereden kwamen we hem om vijf uur ’s middags weer inleveren. M’n vader zei tegen Geert dat hij het wel raar vond dat hij zomaar een hele dag met een Alfa kon proefrijden. Geert antwoordde, met een knipoog naar mij, dat hij dacht dat m’n vader hem na zo’n riante proefrit wel zou afnemen. Waarop m’n vader zei dat dat wel eens heel goed zou kunnen gebeuren. Ik was dolblij natuurlijk.”

“Op 27 april konden we de Giulia ophalen. Eerst naar de bank geld halen. Ik had nog nooit briefjes van duizend gulden gezien. Ze pasten niet eens in mijn vaders portefeuille! Daarna de Giulia opgehaald en het werd een van de mooiste dagen uit m’n toen nog jonge leven. Vanaf dat moment werd de Giulia door mij vertroeteld. Hij stond er altijd bij om door een ringetje te halen. Begin juli met m’n vader in de Giulia naar Oost-Tirol in Oostenrijk gereden en van een heerlijke vakantie genoten. Veel leuke bergritten gemaakt en de Giulia was hiermee meteen heel goed ingereden. Inrijden, dat moest toen nog. M’n vader heeft er tot 1990 met veel plezier in gereden maar op 74 jarige leeftijd vond hij het, gezien zijn gezichtsvermogen, mooi geweest. Hij had een paaltje bij het achteruit inparkeren flink geraakt! Op mijn verjaardag kreeg ik ‘ mijn’  Giulia van hem cadeau. Hij is op die dag op mijn naam overgeschreven.”

“Momenteel wordt er bij Arese in Badhoevedorp een tweeliter blok geprepareerd”

“Tot 1994 heb ik er nog af en toe mee gereden en ben er ook nog twee keer mee op vakantie geweest. Voor dagelijks gebruik had ik een andere auto en de Giulia stond naast m’n race-Giulia (Squadra Bianca) in de garage. Op gegeven moment ging de kruiskoppeling van de cardanas kapot. Gezien m’n destijds drukke baan werd het herstel keer op keer vooruitgeschoven. Hij heeft tot 2012 niet meer gereden en op stal gestaan. Toen ben ik begonnen met de revisie.”

“Alles is grondig aangepakt. Volledig nieuw remsysteem, nieuwe aandrijfas, koppeling, cilinders en rubbers, carburateurs gereviseerd, schokbrekers, banden, kortom een hele waslijst aan onderdelen vervangen. Bijzonder was dat de motor niet vastzat en de nokkenassen, na achttien jaar stilstaan, nog glommen! De motor bleek gewoon prima te lopen. Hij rijdt weer heerlijk en komt goed mee in het huidige verkeer. Maar, van mij mag het toch wat vlotter. Momenteel wordt er bij Arese in Badhoevedorp een tweeliter blok geprepareerd. Het vermogen daarvan gaat rond de 175 pk uitkomen. De carrosserie is nog in nagenoeg originele staat en de lak is ook nog origineel… dof rood!”