Ramon Mens Nieuws 21 jun 2015, 15:45

Leestijd: 4 minuten

Monsterrit Dolomieten een groot feest

Een monsterrit was absoluut de juiste benaming voor de stuurmanswegentrip door de Dolomieten die vorige week weer heeft plaatsgevonden. Veel etappes uit de Giro d’Italia stonden op het programma en ook op vier wielen werd dit hard werken.

De groep deelnemers ontmoette elkaar in Zuid-Duitsland in het pittoreske Lindau aan de Bodensee. In een heerlijk zonnetje op het terras aan dit meer werd er kennis met elkaar gemaakt en natuurlijk elkaar auto’s bewonderd. Veel variatie was er aanwezig; van Porsche 911 tot Smart Brabus.

Trappelend van ongeduld stonden de deelnemers de volgende ochtend voor het hotel te wachten. Het warm rijden van de banden kon mooi starten op de eerste, wat lagere bergpassen zoals de Hochtannbergpass en de Hahntennhochstrasse. Om later op de dag koers te varen naar de machtige Stelvio. Er was recentelijk nog veel sneeuw gevallen in de Dolomieten, dus we konden van geluk spreken dat de Stelvio al begaanbaar was. De adembenemende pas was niet verstopt met wielrenners en motorrijders; we konden we via de kant van de Umbreil pas de klim inzetten en na even gestopt te hebben op de Cimo Coppi op 2760 meter hoogte de fantastische afdaling inzetten.

Op dag twee werd in de ochtend via de Penserjoch gereden om neer te strijken in Bolzano bij een prachtig stadshotel voor een geweldige lunch in de tuin. Want niet alleen de routes zijn geweldig, de locaties waar geluncht en overnacht werd waren ook dik in orde.

Na de middag werd er via de wijnvelden van Bolzano richting het Sella Massief gereden. Voor de bijzondere Karersee werd een pitsstop gehouden. Dit bijzondere natuurverschijnsel met zijn ‘regenboogkleurige’ water is de moeite waard om even voor te stoppen.

Dag drie; de route van het natuurgeweld staat op het programma, namelijk de Sella Ronda. Zeker bekend bij iedereen die in de Dolomieten heeft geskied. De route om het Marmolada-gebergte gaat door vier dalen met geweldige klimmen. Rijtrainer Dolf Dekking, die deze reis begeleidde, sprong bij iedere deelnemer in de auto om de rijskills van de deelnemers naar een hoger niveau te brengen. Qua stuurwerk viel hier veel te oefenen, maar ook over het leren afdalen en aansnijden van de bochten kon Dolf de deelnemers veel bijbrengen. Een mooier trainingsterrein is er vast niet te vinden.

De donderdag was ook weer een route om door een ringetje te halen. Er stonden weer twee bijzondere Giro-etappes op het programma. De ochtend was voor het Drei Zinnen-natuurpark. Je waant je op de top van de wereld bovenaan bij deze drie bijzondere bergtoppen.

In de middag werden we bij de volgende pas verwelkomt met de tekst ‘La Porta dell’ Inferno’. Deze extreem steile pas moet inderdaad een echte hel zijn om te fietsen, maar ook voor de vierwielers een prachtige uitdaging. De Monte Zoncola, daar hebben we het over, is geen bijzonder lange etappe, maar wel extreem steil en een echte single road track, terwijl het toch echt voor tweerichtingen bedoeld is. Elkaar passeren gaat dus alleen via inhammen van bospaadjes. Dat bleek nodig te zijn ook, want we werden tegemoet gereden door een zwaar beladen truck met boomstammen.

Helaas komt aan ieder avontuur een einde en de vrijdag was alweer de laatste stuurdag. De koffiestop werd precies zo ingepland dat we strak op tijd de Passo Stallo op konden. Omdat deze pas zo smal is, kan er maar tussen gezette tijden de pas op en af gereden worden. Te laat komen houdt in dat je weer vijfenveertig minuten moet wachten. Via deze route werd er afscheid genomen van de Dolomieten en Oostenrijk weer begroet. De afsluiting van de trip is zeker niet de minste, namelijk Grossglockner Hohe Alpenstrasse! Beiden kanten van deze pas zijn meer dan de moeite waard. De groep raakte wat verdeeld bij de aanrijdrotonde, zodat de ene helft richting de Franz Josef Hohe ging en de andere auto’s naar de uiterst steile Edelweis Spitze ging. Kruipend gaan sommige auto’s omhoog, geïmponeerd door de steilheid van de route, dus even wachten op een vrije baan is hier wel een aanrader. Het panorama bovenaan deze toppen blijft ongekend mooi!

Langzaam aan werd er via wat laatste bergpassen afscheid genomen van deze prachtige trip. De laatste stop was in Oostenrijk voor een gezellig afscheidsdiner. Er kon geklonken worden op een bijzondere week; vriendschappen werden gesloten, veel met elkaar meegereden, heerlijke maaltijden met elkaar genoten en vooral extreem mooi gestuurd!

De volgende stuurmanswegentrip die Autovisie op het programma heeft staan, is de rondreis door het stuurmansparadijs Noorwegen, van 31 augustus tot en met 6 september. En van 1 tot en met 4 oktober is er een iets kortere trip over de fantastische wegen van de Vogezen.

Fotocredits: George Clijsen