Walter van Sloten Nieuws 12 feb 2015, 14:12

Leestijd: 3 minuten

Volkswagen Karmann Ghia TC, de onbekende derde

Bladerend door oude jaargangen Autovisie duikt er altijd wel een fascinerende foto of artikel op van een auto die nooit bij ons op de straten heeft gereden. Een leuk voorbeeld is een korte mededeling over de buiten Zuid-Amerika totaal onbekende Volkswagen Karmann Ghia TC, gevonden in een beursverslag van de Sao Paulo-autoshow uit 1971.

De eerste Karmann Ghia’s van Volkswagen – leverbaar als coupé en als cabriolet – hadden in Europa altijd een tamelijk soft imago. Sportwagens voor dames werden ze genoemd. Het fraaie uiterlijk beloofde prestaties die het standaard Kever-motortje niet waar kon maken. Maar blijkbaar had de Braziliaanse Karmann-vestiging hier volstrekt maling aan. Eind jaren zestig kreeg men daar het idee om op Karmann Ghia-basis een sportieve(re) 2+2 te bouwen. Er werden daar al sinds 1962 geringe hoeveelheden van ‘onze’ Karmann-Ghia in elkaar geschroefd, maar dit ontwerp was inmiddels vijftien jaar oud en kon best een opfrisser gebruiken. Tijd voor verbetering dus.

“Sportwagens voor dames werden ze genoemd”

Net als met de eerste Karmann Ghia (type 14) en de tweede grotere coupé (type 34) ging de klus ook nu weer naar de plaatwerkartiesten van Ghia. Ditmaal stond het ontwerpteam onder leiding van niemand minder dan Giorgetto Giugiaro, die een modieuze jas over de stokoude techniek drapeerde. Zo ontstond er een wat apart geproportioneerde, maar stiekem erg fraaie fastbackcoupé, voorzien van een derde deur, met de toevoeging TC, wat stond voor Touring Coupé.

De grote meester had duidelijk inspiratie opgedaan bij de collega’s van Porsche. Zeker driekwart van achteren waren er overeenkomsten met de 911. Het front droeg daarentegen een typisch Italiaanse handtekening. Hier was met wat goede wil best een Fiat 850 coupé in te herkennen. De enige trekken die de TC één op één van zijn voorganger overnam, waren de gewelfde voorschermen die doorliepen in de portieren. De technische basis was niet meer de standaard-Kever, maar de VW 1600. De TC leende er onder meer de 65 pk sterke 1.584 cm3 grote boxermotor van. Deze kon de coupé tot zo’n 140 km/h opstuwen, dus om nou te stellen dat er qua sportiviteit veel vooruitgang was geboekt…

“Zeker driekwart van achteren waren er best overeenkomsten met de 911”

In 1970 was het zover, de TC (type 145) ging in de verkoop. De auto bleek helaas geen groot succes en zes jaar later, na ruim 18.000 geproduceerde exemplaren, trok men de stekker er alweer uit. Zuid-Amerika was het enige continent waar de TC officieel geleverd werd, maar aan onze kant van de Atlantische Oceaan was de auto waarschijnlijk ook geen succes geweest. Aan het uiterlijk zou het niet gelegen hebben, al waren de typische jaren zestig-looks bij de introductie eigenlijk al verouderd. Klanten werden steeds veeleisender en Volkswagen kreeg moeite het bedaagde concept met motor achterin te slijten. In 1974 kwam het merk met de veel modernere voorwielaangedreven Scirocco – ook een ontwerp van Giugiaro trouwens – en die zou hoe dan ook de doodsteek zijn geweest voor de Europese carrière van de TC. Van die laatste schijnen er overigens een stuk of zeven rond te rijden op ons continent, ongetwijfeld gekoesterd door diehard liefhebbers.