Arno Lingerak Nieuws 31 jan 2015, 11:24

Leestijd: 2 minuten

Het wachten werd beloond

Het is eind november 2014 als collega Peter Hilhorst en ondergetekende in het vliegtuig naar Noord-Ierland stappen, op jacht naar een mooi DeLorean-verhaal. In de voorafgaande weken is er redelijk wat tijd in de voorbereiding gaan zitten. Spitten in het verleden van DeLorean, op zoek naar mensen en plaatsen die ons verder kunnen helpen met de tekst en fotografie, en misschien wel het belangrijkste: op zoek naar een DeLorean als hoofdrolspeler in het verhaal.

Camera Canon EOS 5D MKII | Brandpunt: 70 mm | Diafragma: f/6,3 | Sluitertijd: 1/1600 | ISO: 400

Bij aankomst in Belfast maken we kennis met Robert Lamrock, zijn geweldige DeLorean, en helaas ook met het druilerige weer waar Ierland patent op lijkt te hebben. Na een paar uur houdt Lamrock het voor gezien voor die dag, het gaat steeds harder regenen en hij wil de auto weer onder dak hebben. Hij heeft de volgende morgen nog wat andere bezigheden dus we spreken af elkaar aan het begin van de middag weer te treffen. Zelf rijden we nog wat rond in de huurauto om vast fotolocaties te bekijken. Ik ben er niet gerust op, ga met een ontevreden gevoel naar het hotel. We zijn op het voormalige fabrieksterrein geweest, en in de haven waar de auto’s werden ingeladen voor de reis naar Amerika, maar een echt mooie foto heb ik nog niet gemaakt. Niet iets wat als opener voor het verhaal zou kunnen dienen.

“Ik ben er niet gerust op, ga met een ontevreden gevoel naar het hotel. Een echte opener heb ik nog niet gemaakt”

De volgende morgen zegt de Ierse weerdame op de tv in mijn hotelkamer dat het voor die dag niet veel beter wordt in Belfast. Ik zie het somber in… Als we Lamrock weer treffen is het humeur van Peter net zo goed als de dag ervoor: hij mag immers weer met de DeLorean op pad. Ik rij er achteraan en terwijl we het huis van DeLorean en het automuseum bezoeken zie ik het toch langzaam wat droger worden. Tegen het eind van de dag zoeken we een verlaten terrein in de haven van Belfast op om nog wat mooie detailfoto’s te maken. Als de vleugeldeuren opengaan, chauffeur en bijrijder uitstappen, en de deuren weer worden gesloten beweegt de schaduw van de deuren zich over de parkeerplaats als een golf over het strand. Ik vraag of de deuren even open kunnen blijven, pak de camera en een telelens en de openingsfoto is een feit. En als de zon achter de wolken verdwijnt kan ik het overvloedig gevallen water ook nog gebruiken voor een mooie afsluitende plaat. Als ik een paar weken later het het door Evert Root prachtig opgemaakte resultaat terugzie in Autovisie magazine editie 1 (download het magazine op de iPad of lees artikel via Blendle) ben ik dik tevreden, het jaar is mooi begonnen.