Noah Korevaar Uit het archief 14 jul 2020, 11:11

Leestijd: 5 minuten

Robert heeft ondertussen zijn negende Citroën BX, maar is geen citrofiel

Robert America is niet écht een Citrofiel, want hij gaat echt puur voor de Citroën BX. Hier het verhaal van zijn negende auto.

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van 2017. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst en fotografie: Arno Lingerak
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

Al doende leert men

Ik kom uit een echt VW-gezin, mijn vader heeft jarenlang niets anders gereden. Het sprak dan ook voor zich dat ik een Polo of een Golf zou gaan zoeken na het halen van mijn rijbewijs.

Maar dat viel toch wat tegen, gebruikte Volkswagens bleken nóg duurder dan ik dacht. Met het beschikbare budget zou er niet direct een nette auto voor de deur komen. Maar een vriend van me had vlak daarvoor een Citroën BX gekocht en dat vond ik ook een heel leuke en vooral ook comfortabele auto. En navraag leerde dat die auto wel binnen het budget paste.

Citroën BX Sport

Een heel kaal exemplaar, maar toch. Het werd dus een witte basis-BX 1.4, met vier versnellingen en zonder elektrische poespas. In de volksmond de BX ‘Niks’. En dat is goed bevallen, want de auto op deze pagina’s is mijn negende BX. De achtste, een vergelijkbare BX Sport in iets mindere conditie, heb ik ook nog staan. Ik heb allerlei types gehad, maar ik had er niet altijd evenveel geluk mee.

Het was wel telkens mijn bedoeling een net iets betere auto te kopen, eentje waar net iets minder werk aan zat en die net weer iets mooier en minder roestig was. Maar liefde maakt blind. Veel auto’s bleken uiteindelijk toch net iets minder dan gedacht en geen van de vorige was het waard om opgeknapt en gekoesterd te worden. Ik heb dus acht keer moeten zoeken voordat ik deze écht goede auto vond.

Want deze is uitmuntend. Met alle originele extra’s die de Sport had en in een goede staat. De auto was waar nodig al opnieuw gespoten en dat was netjes gedaan. Verder was de tellerstand met 117.000 kilometer nog acceptabel.

Nummer negen

Dit is de auto die ik nog jaren ga houden. Ik had de auto al eerder te koop zien staan, maar ik had toen BX nr. 8 al. Die was minder dan deze, want hij had wat roest hier en daar. En je blijft als liefhebber toch om je heen kijken. De eerste keer dat de auto te koop stond, was de vraagprijs hoger en dat hield me er destijds van af om contact te zoeken met de verkoper.

Nu ging ik er dus wel op af en de eigenaar bleek een voormalig plaatwerker te zijn van Citroën Amsterdam. De auto was dus altijd keurig onderhouden en er zaten ook nog wat mooie en schaarse reserveonderdelen bij, zoals een extra bumper en een set dubbele koplampen. We maakten een proefrit en dat beviel zo goed dat ik direct verkocht was. En de auto ook.

Op zoek naar de juiste knoppen

De Sport is gebaseerd op het eerste type BX, met het oude dashboard dus nog. Dat is voor mensen die er voor het eerst in rijden vaak wat vreemd. Je moet dan wat zoeken naar de juiste knoppen op de ‘satellieten’, die links en rechts van het stuur zitten en het zelf moeten terugzetten van de richtingaanwijzer na een bocht is helemaal iets dat mensen niet meer kennen, dat gaat niet automatisch.

Het was toen de sterkste BX, met een 1, 9 liter viercilinder motor met dubbele carburateur. Daarmee is hij lekker vlot, ruim binnen de tien seconden naar 100 km/h en de topsnelheid ligt tegen de 200.

De dikke aankleding is kenmerkend, de andere bumpers met mistlampen voor, de uitgebouwde schermen, de spoiler op de achterklep en de skirts. De BX Sport is ook iets harder geveerd, maar het blijft een Citroën hoor, hij is evengoed comfortabel en helt nog behoorlijk over.

Geen eenheidsworst

Ik zal geen vreemde toeters en bellen op de auto zetten, maar als ik naar een meeting ga en er staan er drie naast elkaar, dan mag die van mij er iets anders uitzien. Anders wordt het zo’n eenheidsworst. De dakspoiler van deze BX is bijvoorbeeld niet origineel en de reflectorplaat achter is van een nieuwer type. Dat had de vorige eigenaar al gedaan en dat staat ‘m goed.

Het zijn ook geen onomkeerbare aanpassingen. Qua looks is de auto af, alleen een paar hoofdsteunen voor de achterbank en een originele zwarte BX Sport-pookknop met een rode rand heb ik nog niet kunnen vinden.

Als ik die nog vind, is hij zoals ik ‘m graag wil hebben. Ik kan me niet voorstellen dat ik in een ander merk zou gaan rijden, want ik heb ook nog een Visa, een Xantia en een C2 gehad, maar deze BX Sport blijft beslist!

Weetjes

Het opvallende ontwerp van de BX komt uit de studio’s van Bertone. De Sport was de duurste BX die in het reguliere programma van Citroën zat in 1986, de 105 pk sterke en maar iets tragere GT was bijna 4000 gulden goedkoper. Later kwam de BX GTi 16V die 160 pk kreeg. In eerste instantie zou het model een beperkte tijd leverbaar zijn, maar na de eerste serie van 2500 stuks werden er door de aanhoudende vraag nog 5000 gebouwd.

Dat het nog extremer kon, bewees Citroën met de BX 4TC, een 200 pk sterk vierwiel aangedreven homologatiemodel voor deelname aan Groep B-rally’s. Door de tegenvallende resultaten en het verdwijnen van die klasse was de 4TC destijds geen succes. Tegenwoordig is het de meest gezochte BX.