Noah Korevaar Uit het archief 3 nov 2020, 10:24

Leestijd: 5 minuten

Unieke roest: maak kennis met de originele Daf 32 Combi van Piet

Piet Kruijers autowereld bestond in zijn jeugd alleen uit Daf’s. En 45 jaar later is dat weer zo… Maak kennis met zijn DAF 32 Combi.

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van 2016. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst en fotografie: Arno Lingerak
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

Pioniers

Mijn ouders zijn in 1957 geselecteerd voor een boerderij in de Noordoostpolder. Je mocht daar in die tijd niet zomaar op ‘het nieuwe land’ gaan wonen, je moest aan allerlei eisen voldoen. Iets wat je je nu echt niet meer kunt voorstellen. Ik was dan ook wat ze noemden een pionierskind. In 1958 ben ik geboren. In mijn herinnering was alles kaal om je heen daar, alleen maar geploegd land. En omdat het zo uitgestrekt was, werd de post rondgebracht met de auto: een Daf.

Mijn vader vertelde daar van alles over; het was ‘de truttenschudder met jarretelaandrijving’. Mét een pienter pookje. Ik zag het ding elke dag en veel anders was er ook niet. De enige andere auto die ik me herinner was die van de smid en dat was ook een Daf. Dat laat indruk op je achter. Dat Daf-geluid heb ik als kind zó vaak gehoord, dat blijft je altijd bij. Later, toen ik eropuit trok de polder in zag ik ook nog wel andere auto’s.

Mijn eerste Daf

De herenboeren hadden een Citroen DS en er reed daar ook een enkele Simca 1000 rond. Toen ik 18 jaar werd, kocht ik gelijk ook een Daf om met mijn vrienden op pad te kunnen gaan, we gingen er voor het eerst uit. Ze maakten er volop grappen over, maar we kwamen overal. Het was eind jaren zeventig, je kocht zo’n autootje voor vijfenzeventig gulden. André van Duin was toen op de televisie met dat achteruit rijden, de Dafjes waren daarbij als eerste weg, maar sloegen ook als eerste over de kop. Daar zijn er heel wat gesneuveld… Als ik nu zo’n aflevering terugzie: super droog en erg leuk. Maar het doet wel pijn!

Later ben ik andere oldtimers als dagelijkse auto gaan rijden; een Volvo Duett, een Peugeot 403, en ik heb ook heel lang Citroën DS gereden. Maar toen dat zo’n twaalf, dertien jaar geleden onbetaalbaar werd, ben ik weer terug gegaan naar de Daf. Dat zo’n oudere auto traag is, deert me niet, ik ben van nature een heel rustige rijder. Ik hou van dat gemoedelijke. Deze jongen heeft nog nooit 140 km/h gereden, die behoefte heb ik gewoon nooit gehad.

De Combi blijft

Het is heerlijk om ontspannen om me heen te kijken en te genieten van het reizen, het klassiek rijden. Dat is echt het mooiste wat er is. Er kwam eerst een Daf 33 en vlot daarna een 32. Het werd bekend dat ik in die autootjes zat, want af en toe werd ik gebeld door iemand die van zijn Daf af wilde: Piet, kan jij daar nog iets mee? En voor ik het wist had ik een schuur vol auto’s en onderdelen, te veel eigenlijk. Nu doe ik juist weer auto’s weg, tot ik er vijf of zes over heb. Maar de Combi blijft in ieder geval, die koester ik.

Het sleutelen doe ik allemaal zelf. De Variomatic, het boxerblok: ik ken het allemaal als mijn broekzak. Ik bouw ook de elektronische ontsteking zelf. Het systeem is 6 Volt, dus als een auto slecht wil starten is je accu zo leeg. Het is daarom belangrijk dat alles mooi is afgesteld en je de auto goed aanvoelt.

Een Daf rijdt en ‘schakelt’ pas echt lekker als alles perfect is. Als ik aan een auto heb gewerkt, heb ik altijd weer respect voor de heren Van Doorne, ik heb echt grote bewondering voor de manier waarop de Variomatic in elkaar is gezet. Het was echt een baanbrekend idee, iets heel nieuws. En het wordt nog steeds gebruikt. Het talent waarmee dit ontworpen is; het moeten genieën zijn geweest.

Unieke roest

Het merk Daf is natuurlijk uniek op het gebied van techniek, maar het plaatwerk is net als elke auto uit die tijd. Het roest dus, vooral van binnenuit. Maar daarin onderscheidt déze auto zich weer. Hij heeft wel plekken, maar de basis is echt hard omdat de auto zijn hele leven in Zuid-Frankrijk heeft doorgebracht. Hij is echt helemaal origineel en ongerestaureerd.

Waarschijnlijk heeft een Fransman oog gehad voor het grote laadvolume en de relatief kleine motor, waardoor je er in Frankrijk relatief weinig belasting voor moet betalen. Ook rijdt zo’n Variomatic heerlijk in de bergen. Eigenlijk is de auto zo in zijn originele staat het leukst, zo is het een auto met een eigen verhaal. Als je hem helemaal in nieuwstaat zou brengen, zie je alleen nog maar hoeveel geld er in zit en niet meer wat er mee is gebeurd.

Weetjes

De Daf 32 was behalve als sedan en Combi ook leverbaar als Pick-up en Bestel. De Bestel is vooral bekend geworden als postauto. De eerste rijtests vonden begin jaren zestig plaats in de Noordoostpolder met Daf personenwagens zonder achterbank en passagiersstoel.

De proef bleek succesvol en in de loop der jaren heeft de PTT duizenden Bestel-Dafjes gehad. Speciale auto’s, want standaard voorzien van een vlaggenhouder voor de feestdagen, twee buitenspiegels en diverse zaken voor bijzondere situaties: een verbandtrommel, sleepkabel en brandblusser. Vanaf 1974 had de PTT grotere auto’s nodig en verdween de Daf Bestel uit het straatbeeld.