Noah Korevaar Uit het archief 15 okt 2020, 10:43

Leestijd: 5 minuten

Uw Garage: Jan bouwde een peperdure garage voor zijn DeSoto

Jan Hermans wist dat hij in een klassieker wilde rijden, maar wist niet welke. Een zoektocht van zeven jaar bracht hem deze DeSoto Custom Convertible.

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van 2017. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst en fotografie: Arno Lingerak
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

Droom en nachtmerrie

Urenlang heb ik op klassiekersites zitten kijken. Ik werd gek van mezelf, van die drive. Ik ben in totaal wel een jaar of zes, zeven aan het zoeken geweest, terwijl ik niet eens precies wist wat ik wilde. Maar wat ik wél wist: ergens staat mijn auto, ik moet hem alleen zien te vinden. Ik had voor mezelf een soort ideaalplaatje gemaakt: een auto van een rijke eigenaar, zodat er meerdere auto’s waren en er dus niet veel mee gereden wordt.

En omdat de eigenaar zoveel geld had, zou de auto mooi gerestaureerd zijn en mocht deze voor niet al te veel geld weg. Het is natuurlijk absurd dat je zoiets wil, maar het is wel uitgekomen. Ik vond deze DeSoto online en ik heb direct met Amerika gebeld. Een paar dagen later zat ik al in het vliegtuig naar Detroit. Ik had voor mezelf besloten: Jan, je gaat een rationeel besluit nemen. Is de auto echt goed? Voldoet hij aan de beschrijving? Ik zou echt serieus werk van deze aankoop maken, het ging tenslotte ook over serieus geld.

Verliefd op DeSoto Custom Convertible

Maar vanaf het moment dat ik de DeSoto op de oprijlaan zag staan, kon ik niet meer helder denken. Ik weet nog dat me gevraagd werd of ik een proefrit wilde maken en heb geantwoord dat ik wel als passagier meeging, ik had immers nog geen ervaring met de halfautomaat. Er is toen wel gezegd dat de auto schuin trok met remmen, daar moest even naar gekeken worden. Maar ik hoorde het allemaal niet, ik was verliefd, echt helemaal van slag.

Ik ben niet gek, maar al mijn goede voornemens verdwenen. Ik heb daar in die tuin in Amerika gelijk gezegd dat de koop doorging. In een waas van verliefdheid hoor, maar ik heb het gewoon gedaan. Ik heb een bedrijf ingeschakeld om de auto hiernaartoe te halen. Eerst op een oplegger van Detroit naar New York. En van daaruit ging het verder per boot. Wat duurde dat lang! Het ging van haven naar haven in Amerika, ik kon online precies volgen hoe de reis verliep en dat wilde ik ook. Ik bekeek zelfs de havens op Google Maps om de omgeving te zien waar de auto was.

Toen de DeSoto in Nederland aankwam, moest ik direct belasting betalen, anders had ik de auto niet meegekregen. Zes procent over de aanschafwaarde. Dat wist ik niet, maar liefde overwint alles. Daarna ben ik direct doorgereden naar de RDW.

Feest ging niet door

Voor mijn gevoel was het zo’n mooie auto, die moest wel in een keer goedgekeurd worden. Maar dat feest ging niet door, terecht overigens, de remmen waren niet in orde en het grootlicht wilde niet aan. Die remmen heb ik aangepakt en de knop voor het grootlicht bleek op de vloer te zitten. De tweede keer waren er nog wat kleine dingen, maar kon ik toch naar huis met een goedkeuring op zak.

Thuisgekomen had ik nog geen goede plek voor de auto. Je begrijpt inmiddels, ik ben een slechte planner. Toen begon ik na te denken over een eigen garage en bleek dat de auto de droom was, maar de garage een nachtmerrie. Mijn enige eis was dat ik er een zes meter brede glazen gevel in wilde hebben, zodat ik vanuit mijn woonkamer de DeSoto zou kunnen zien. Maar eerst was er een paar maanden gedoe met de gemeente, daarna kregen twee mensen die met de bouw te maken hadden onenigheid met elkaar en uiteindelijk heeft een derde persoon de bouw af moeten maken.

De garage is ook duurder geworden dan de auto, maar ik
ben er superblij mee. Ik loop ‘s avonds even naar buiten om het licht aan te doen en als ik ga slapen gaat het uit. Het is een jongensdroom.

Groter, logger én trager

Ik ben eigenaar sinds juni 2016, ik kon dus gelijk de zomer in. De halfautomaat was wel wennen, want je gebruikt eigenlijk alleen de derde en vierde versnellingen, een en twee alleen bij zware belasting of in de bergen. Bij het wegrijden gebruik je de koppeling, verder rijdt het als een automaat. Als je tijdens het optrekken je voet iets van het gas haalt, hoor je ‘klonk’ en dan staat hij in de volgende versnelling. Hij is groter, logger en trager dan veel andere auto’s en je moet dus echt geconcentreerd rijden. Maar als ik onderweg ben, liefst met het dak open, krijg je die glimlach niet van mijn gezicht af, dat gaat écht niet lukken.

Weetjes

DeSoto, genoemd naar een Spaanse ontdekkingsreiziger, is in 1928 opgericht door Chrysler. Het merk begon direct succesvol, maar kende in de volgende decennia door de wisselende styling pieken en dalen. Van net 10.000 verkochte auto’s tot ver over de 100.000. Na de oorlog werd de productie van de vooroorlogse modellen weer opgepakt. Het ontwerp van de auto op deze pagina’s dateert van 1942, maar toch waren dit goede jaren voor het merk.

Toen midden jaren vijftig de ontwerpen werden vernieuwd en DeSoto in een hoger segment ging opereren was er opnieuw een piek in de verkopen. Door problemen met de bouwkwaliteit liep de vraag echter terug en het antwoord van de Chrysler-leiding bleef uit. In 1960 werden de laatste auto’s gebouwd en werd het merk opgeheven.