Noah Korevaar Uit het archief 15 sep 2020, 12:45

Leestijd: 5 minuten

Deutsch-Bonnet: de legendarische raceklassieker van Jan

Veel mensen in deze rubriek zeggen hun auto te blijven koesteren en er geen afstand van te doen. Jan Veening geniet volop van zijn auto’s, maar denkt daar heel anders over. Maak kennis met zijn Deutsch-Bonnet DB Sport 2L.

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van 2017. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst en fotografie: Arno Lingerak
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

Tweede kans

Van 1968 tot 1970 zat ik op de IVA in Driebergen. De autohandel in, een eigen bedrijf runnen, dát is wat ik wilde. Maar in de tijd dat ik op de arbeidsmarkt kwam, brak de oliecrisis uit. En zo kon ik na een carrière van twee maanden bij een VW/Audi-dealer weer vertrekken. Toen kwam ik in de kantoormachines terecht en ik merkte al snel dat de marges daar veel beter waren dan bij auto’s. Dat ben ik blijven doen, met de gedachte ‘die auto’s, dat komt nog wel een keer’. En dat ben ik nu dus alsnog aan het doen.

In de periode dat ik mijn bedrijf in kantoormachines had, hield ik me overigens ook zoveel mogelijk met de auto’s bezig. We hadden er bijna honderd rijden en ik kocht alles zelf in. Als er een nieuwe auto was, reed ik er altijd zelf de eerste kilometers, ik gaf ze daarmee een soort zegen.

Een enkele keer kwam dat ‘inrijden’ er niet van en als er dan een keer een deukje was, leek het wel of het altijd een van díe auto’s was… Achteraf ben ik blij dat het qua werk zo gelopen is. Mijn enthousiasme is gebleven en als ik dagelijks in de auto’s had gezeten was het nu misschien mijn hobby niet meer geweest.

Dertien klassiekers

Ik heb in 2009 in het ziekenhuis gelegen met hartproblemen en dat was een eye-opener. Ik wilde echt heel graag iets met mijn autoliefhebberij doen, maar kwam daar nooit aan toe. Toen ik hersteld was, had ik al snel dertien klassiekers. Toen ik ze niet meer kwijt kon in de parkeergarage van mijn bedrijf heb ik een ruimte gekocht en liep dat aantal verder op. En dat terwijl ik eigenlijk nooit op zoek ga naar een auto.

Ze komen op mijn pad, ik vind ze mooi en dan is het foute boel. Nu is de ruimte mijn beperking; ik bezit wat ik daar kwijt kan en daar hou ik me echt aan. Er zijn zoveel geweldige auto’s. Soms moet er dus iets weg, want dan kan er weer een andere bij. Aan het begin was er van alles wat, later werd het vooral Mercedes en nu winnen de Italianen het van de Duitsers. Dat heeft vooral met die ongelooflijk mooie vormgeving te maken.

Al zeker tien jaar geleden ben ik op uitnodiging van een sponsor een dag naar de Mille Miglia geweest en daar heb ik de koorts te pakken gekregen. Eerst ben ik er een paar keer als toeschouwer heen gegaan, daarna ben ik een keer achter de wedstrijd aan gereden met een klassieke Porsche en toen had ik het helemaal te pakken. Het werd tijd voor het echte werk.

Deutsch-Bonnet DB Sport 2L

Ik kocht een Porsche 356 1500 die in 1952 had meegedaan met nummer 314 en verzekerde me samen met mijn maat Albert Dekker van een startbewijs. Die eerste keer verliep zeker niet vlekkeloos. Tijdens slecht weer in de bergen brak de 356 een paar keer uit en dat maakte me angstig, ik besloot dat het mooi geweest was. Maar eenmaal thuis, een paar manden verder, sloeg de koorts toch weer toe. En omdat we van iedereen hoorden dat we open rijdend de Mille Miglia nóg beter zou zien, horen en opsnuiven kocht ik deze DB en besloot ik toch weer mee te doen.

De Deutsch-Bonnet is van aluminium, is daardoor erg licht, en heeft onderhuids betrouwbare Citroën Traction Avant-techniek. Er zaten heel wat onderdelen bij die auto en daarmee hebben we de remmen verbeterd en het blok nog wat meer vermogen kunnen geven. Verder zijn alle slijtende delen vervangen en hebben we onderdelen verzameld om mee te nemen in de servicewagen. De DB was betrouwbaar en heeft geen slagje gemist.

In de verkoop

Er is onderweg niet aan de auto gesleuteld. En met zijn voorwielaandrijving beviel de manier van rijden me veel beter, het gaf me meer vertrouwen. Het is echt een heel goede auto voor zo’n race. Maar het heeft behoorlijk geregend dit jaa, en als je dan tijdens een wolkbreuk in je open auto zit en bijna niets meer ziet, verlang je toch naar een dak.

We hadden goede kleding aan, maar op een gegeven moment waren we echt doornat én werden we steenkoud boven in de bergen. Het was een geweldige ervaring, maar de DB wordt nu verkocht. Iemand anders mag ervan gaan genieten tijdens de Mille Miglia van 2018. En ook wij doen weer mee hoor, maar wel weer in een dichte auto…

Weetjes

De vijfde auto van Charles Deutsch en René Bonnet is klaar in augustus 1945, net op tijd om mee te doen in de eerste na-oorlogse race in Frankrijk. Bonnet rijdt de auto naar een klasse-overwinning en een zesde plaats overall.

No. 5 wordt jarenlang door verschillende eigenaren en rijders ingezet, alleen al in 1950 wordt bijvoorbeeld deelgenomen aan de Mille Miglia, de 24 Uur van Le Mans, de 12 Uur van Paris, en de Duitse Grand Prix op de Nürburgring. Na zijn racecarrière blijft de auto in Frankrijk en in 1974 wordt hij gekocht door iemand die de geschiedenis achterhaalt. Sindsdien is DB No. 5 weer veelvuldig ingezet in historische races.