Noah Korevaar Uit het archief 8 okt 2020, 13:53

Leestijd: 5 minuten

Jongensdroom: maak kennis met de Pontiac Torpedo Silverstreak8 van Dick

Dick Kooiman heeft er alles aan gedaan om zijn jongensdroom waar te maken en geniet daar nu al 37 jaar van. Maak kennis met zijn Pontiac Torpedo Silverstreak8.

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van 2017. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst en fotografie: Arno Lingerak
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

Fraaie compositie

Mijn vriendjes gingen altijd voetballen in het Zuiderpark op de vrije woensdagmiddag, maar ik ging naar de autoveiling. Dan zat ik als klein ventje tussen al die handelaren op de tribune. Eind van de middag snel naar huis om iets te eten en dan snel terug, want ’s avonds werd er ook gehandeld. De auto’s die daar toen verkocht werden, zijn de modellen waar ik nu nog steeds gek op ben. En toen dacht ik al: als ik toch ooit eens zó’n auto zal hebben…

De advertentie voor deze Pontiac stond in 1980 in een Amerikaans klassiekerblad. Echt bijzonder; van de eerste eigenaar, helemaal origineel en met maar 65.000 mijl op de teller. De lak, de bekleding en het chroom waren onaangeroerd. Ik heb de eigenaar gelijk gebeld. Hij vond het nogal vreemd; een Hollander die zijn auto wilde kopen. Maar na enig aandringen had ik hem zo ver dat hij wat foto’s wilde sturen. En die waren prachtig. Ik dacht bij mezelf: dit moet ‘m zijn.

Pontiac Torpedo Silverstreak8

Dus ik belde weer op en kreeg toen te horen dat een Canadees twee dagen daarvoor de auto voor mijn neus had weggekaapt. Ik legde de telefoon neer en ik kon er gewoon niet over uit, voor mijn gevoel was het mijn auto al! De volgende dag heb ik weer gebeld. Was hij echt weg? Definitief? De man raakte wat geïrriteerd door mijn vragen merkte ik, het gesprek was snel voorbij. Weer een week later (ik kreeg de Pontiac niet uit mijn hoofd) heb ik nog een derde poging gewaagd, nu met de vraag of hij me in contact wilde brengen met die Canadees.

En tot mijn grote verbazing lukte dat: het bleek een ontzettend aardige vent te zijn. Hij had al gehoord hoe graag ik de Pontiac wilde hebben en vertelde me wat ik al dacht: dat de auto in een prachtige staat was. Omdat hij merkte dat ik helemaal weg was van de Torpedo en het bij hem een van de vele auto’s in zijn verzameling zou worden, gunde hij me de auto.

De Pontiac kwam hier per schip aan en ik lag de avond voor ik hem kon ophalen in bed en kon gewoon de slaap niet vatten. Ik moest ‘m zien! Ik heb toen naar Rotterdam gereden en ben daar midden in de nacht op een bewaker afgelopen. Wonderlijk genoeg werd ik op het schip toegelaten.

Vies, smerig en vuil

Duizenden boomstammen lagen er in het ruim en heel in de verte in de hoek stond de Pontiac. Ik liep erheen en schrok me werkelijk dood. Vies, smerig, lelijk, al het vuil wat tijdens de reis en het laden tussen de boomstronken vandaan was gekomen leek op mijn auto te zitten. Maar de volgende dag tijdens de eerste wasbeurt bleek dat onder die dikke laag vuil een prachtige auto zat. Inmiddels is de lak in de 37 jaar dat ik de auto nu heb nog meer verweerd en daardoor is de auto in mijn ogen nog mooier geworden.

Eind jaren negentig werd mijn vrouw ernstig ziek. Ze is toen een paar keer door het oog van de naald gekropen. Je begrijpt dat mijn hoofd helemaal niet naar de Pontiac stond in die periode. Ik heb er 15 jaar nauwelijks naar omgekeken. Het was echt zonde en ik moest een keuze maken: de auto verkopen of naar een garage brengen en technisch weer helemaal in orde laten maken. Ik kwam in contact met een Fries die zijn vierdeurs 48’er Torpedo tot de laatste schroef uit elkaar had gehaald voor een restauratie.

Nooit meer kwijt

Hij vertelde me dat hij gepensioneerd was en zijn restauratiebedrijf had overgedaan aan zijn zoon, maar hij wilde mijn auto graag technisch in orde maken. Hij heeft onderhuids alles aangepakt: banden, vloeistoffen, de uitlaat, remmen, rubbers, filters. En op een gegeven moment kreeg ik een telefoontje: kom je een proefrit maken. Wat liep die acht-in-lijn toen weer ongelofelijk mooi. Door de combinatie met de Hydra-matic automaat rijdt het geweldig. Maar denk erom, die auto is niet licht, heeft geen stuurbekrachtiging en een enorme draaicirkel.

Bijna iedereen die de auto ziet als ik ermee op pad ben komt er even aan. Ze wrijven even over een kale plek, willen even voelen. En ik heb al van meerdere mensen een telefoonnummer gehad met de opmerking: ‘mocht je die auto willen verkopen…’ Maar ik ben er nog steeds gek op en wil ‘m helemaal niet kwijt!

Weetjes

De acht-in-lijn is ontwikkeld en gebruikt voor vliegtuigen en was in auto’s populair van de jaren twintig tot de jaren vijftig. De soepele loop maakte hem tot dé keuze in de autosport en voor luxe merken als Isotta-Fraschini, Duesenberg, Bugatti, Auburn, Hudson en Studebaker. Sommige blokken waren meer dan een meter lang en dit leverde torsie- en balansproblemen op door de lengte van de krukas.

De blokken draaiden dan ook het best bij lage toerentallen. Betere brandstof (hogere druk op de krukas en een sneller draaiende motor), betere productietechnieken waardoor een V8 makkelijker te maken werd en de korte en bredere bouw van de motorcompartimenten zorgden ervoor dat de acht-in-lijn in de jaren vijftig langzaam uitstierf.