Noah Korevaar Uit het archief 12 mei 2020, 11:14

Leestijd: 4 minuten

Dukes of Hazzard achterna: op pad met de Dodge Charger 318 Special R/T

Merkvast kun je Popke van der Hoek niet noemen, fan van de Coke-bottlevorm is hij wél. Maak kennis met zijn Dodge Charger 318 special R/T uit 1968.

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van 2018. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst en fotografie: Arno Lingerak
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

Dodge Charger 318 special R/T

De buren hadden vroeger een witte Opel Manta A, dat vond ik een geweldige auto. Af en toe mocht ik een stukje meerijden en toen zei ik al: ‘Als ik later groot ben, koop ik ook zo’n auto.’

En ik heb woord gehouden. Sinds mijn negentiende heb ik nooit meer zonder gezeten. Soms had ik er twee of drie, maar soms ook acht of negen tegelijk. En als er eens iets anders tussendoor kwam, had dat natuurlijk wel een vergelijkbare lijn.

Een Ford Mustang, een Toyota Celica, een Pontiac Firebird. En deze Dodge Charger. Ik vind dat soort auto’s gewoon mooi, ik heb niets met een sedan of een stationwagon.

De mooiste Charger

Ik had een auto verkocht voor een goede prijs en ging op zoek naar iets anders, maar wat? In België zat een handelaar waar ik altijd al eens heen wilde. Daar ben ik als eerste gaan kijken.

Er stonden verschillende Chargers, maar de mooiste, de 68’er, stond er niet bij. Toen ik verder ging zoeken naar juist dat bouwjaar heb ik deze gevonden.

Hij was in de Dukes of Hazzard-uitvoering en kostte behoorlijk wat geld, dus ik twijfelde wel. Na twee dagen bedenktijd ben ik er weer heen gegaan; even een stukje rijden en de onderkant bekijken. Er was alleen geen bedrijf met brug open in de buurt.

Dukes of Hazzard

Uiteindelijk hebben we de Charger met twee wielen op de verhoogde stoeprand van een bushalte gezet en ben ik er zo even onder gekropen. Het zag er goed uit, het reed ook goed en de koop werd gesloten. Het was nooit mijn bedoeling een Dodge Charger in Dukes of Hazzard-look aan te schaffen, maar op een zaterdagmiddag in 2011 kocht ik toch zo’n knaloranje exemplaar, inclusief bullbar, nummers op de deur en Confederate flag op het dak.

In de eerste weken heb ik benzine- en remleidingen, schokbrekers en remvoeringen vervangen en het normale onderhoud uitgevoerd. Toen hij nog de Dukes-look had, ben ik er veel mee op pad geweest naar meetings in het hele land. Terwijl ik lang niet altijd zin had om vanuit het noorden twee uur over de snelweg te rijden.

Geen strepentrekker

Binnenwegen bevallen me veel beter; ik ben geen hardrijder of strepentrekker. Vorig jaar was ik het een beetje zat, al die aandacht door het Dukes-verhaal. Geloof me, je kunt ook te veel aandacht krijgen met een auto. Op een show moest ik aan het eind van de dag altijd de hele zijkant poetsen omdat iedereen er tegenaan had staan leunen voor een foto.

Met een glimlach op mijn gezicht, maar toch. Ik had al eens geïnformeerd bij een spuiter hier in de buurt of hij tijd had, en eind vorig jaar heb ik hem gebeld: ‘Hij komt eraan hoor!’ En zo stond hier een paar maanden geleden ineens een groene Charger op het pad.

Het is geen originele Dodge-kleur, het is een lak van Opel, maar het is mijn favoriet voor dit model auto. Ik heb ook een Manta en een Toyota Celica in deze kleur, ook met een lichtbruin interieur en deze wielen.

Upgrades

Ik heb ook nieuwe bumpers, deurklinken en spiegels gekocht, de oude waren wat verweerd. In de basis was het een heel goede auto, maar hij is bij het spuiten nog iets strakker gemaakt. Er zat een antenne op, die heb ik er afgehaald en het gat is dichtgemaakt.

Ook zijn de hoekjes van de carrosserie bij de bumpers iets mooier afgewerkt, dat was wat rommelig gedaan in de VS. De American Racing Vector-velgen die onder de Dukes-auto zaten, zijn vervangen door deze iets fijnere vijftienspaakswielen.

Niet origineel, wel genieten

Ik heb er drie verschillende soorten velgen en banden onder gehad voor ik tevreden was. Ook zijn er Recaro-voorstoelen in gekomen die bekleed zijn in dezelfde kleur als de rest van het interieur en ik heb in dezelfde stof een middenconsole gemaakt zodat ik wat spullen kan opbergen.

Hij is dus niet meer origineel, maar dat is nooit mijn bedoeling geweest. Ik heb er veel plezier van. En weet je wat me opvalt? Dat het vooral het model is waar de mensen op reageren. In het Dukes-oranje kreeg ik veel reacties, maar nu nu nog steeds.

Weetjes

De General Lee uit de Dukes of Hazzard tv serie was een 69-er, maar er zijn ook omgebouwde modellen van 1968 gebruikt, er waren immers slechts kleine verschillen in grille en achterlichten. Door de vele sprongen en stunts zijn zeker 300 Chargers verloren gegaan, meerdere auto’s per aflevering dus.

De eerste auto’s werden gebouwd door producent Warner Bros, latere exemplaren door een extern bedrijf waar men het iets minder nauw nam. Er zijn dus tientallen kleine verschillen in uitvoering, chroomstrips, interieur, enz. te zien door de serie heen. In de laatste afleveringen zijn vanwege de schaarste in Chargers ook radiografische model auto’s ingezet voor stunts.