Noah Korevaar Uit het archief 27 feb 2020, 16:25

Leestijd: 3 minuten

Bloedlijn: de 11 illustere voorgangers van de Ferrari 812 Superfast

Een Ferrari GT moét gewoon een V12 aan boord hebben. We hebben een aantal illustere voorgangers van de Ferrari 812 Superfast voor u op een rijtje gezet.

Benieuwd naar de 812 Superfast zelf? Check dan onze reportage waarin we de Route Des Grandes Alpes bedwingen. Aan dat model ging echter een hoop vooraf…

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van oktober 2018. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst: Dries van den Elzen
• Fotografie: Autovisie
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

Ferrari 166 Inter

Algemeen geaccepteerd als de eerste Ferrari GT. Technisch gebaseerd op de 166-racers, met dezelfde door Gioacchino Colombo ontworpen 2.0-liter V12. Carosserieën kwamen van onder andere Vignale, Ghia, Touring en Stabilimenti Farina.

Ferrari 212 Inter

De 212 zou de eerste vrucht zijn van de langjarige samenwerking tussen Ferrari en (Pinin)farina, maar ook de andere gerenommeerde Italiaanse carrozzeria’s bouwden fraaie koetswerken voor de 212. De Colombo-V12 werd opgeboord naar 2.6-liter, en leverde ongeveer 150 pk. Onze eigen prins Bernhard reed er een, uiteraard voorzien van zijn eigen kenteken AA-13.

Ferrari 342 America

Na de 340 de tweede serie van de veel grotere America-reeks. Voorzien van Aurelio Lampredi’s 4.1-liter V12, met in dit geval rond de 200 pk. Slechts 6 exemplaren gebouwd, waarvan 3 Pinin Farina coupés.

Ferrari 250 GT SWB

Legendarische variant van de uitgebreide 250-reeks, door veel (al dan niet Ferrari-) liefhebbers gezien als een van de mooiste auto’s aller tijden. 3.0-V12 van
Colombo aan boord, met tussen de 240 en 280 pk. Kortere wielbasis dan de basisversie voor betere handling, eerste Ferrari GT met schijfremmen.

Ferrari 275 GTB

Eerste Ferrari GT met transaxle en rondom onafhankeijke wielophanging. 3.3-liter Colombo V12. De Pininfarina-body was deels aluminium, maar ook een geheel aluminium lichtgewichtversie was leverbaar. Eerste serie ook wel shortnose, de tweede serie longnose genoemd.

Ferrari 500 Superfast

De laatste en het ultieme vlaggenschip van de America-series, met een grote 400 pk sterke 5.0-liter Colombo V12 onder de kap. De topsnelheid was 280 km/h, ongehoord voor 1964. De constructie van de carrosserie was gebaseerd op die van de 330.

Ferrari 330 GTC

De 275 GTB, maar dan met extra beschaving. Stiller, en makkelijker te rijden. Met een 4.0-liter V12 en onafhankelijke wielophanging. Er werd wel gezegd dat dit de eerste Ferrari is waar je wat aan de radio had. Opgevolgd door de 365 GTC, wat in de basis dezelfde auto was met een grotere 4.4-liter V12.

Ferrari 365 GTB/4 Daytona

Dezelfde 4.4-liter V12 als in de 365 GTC lag ook voor in de legendarische 365 GTB/4 Daytona. De styling van Pininfarina (Leonardo Fioravanti) brak radicaal met het verleden, de techniek bleef conventioneel met de motor voorin en een transaxle. De eerste serie is herkenbaar aan de koplampen achter plexiglas, vanaf 1971 geleverd met klapkoplampen.

Ferrari 575 Maranello

Na lang wachten verscheen midden jaren negentig eindelijk een waardige opvolger van de Daytona in de vorm van de 550 Maranello. Het concept was hetzelfde, de 5.5-liter V12 ligt voorin en via een transaxle worden 485 paarden op de achterwielen losgelaten. Opgevolgd door de 575 met 5.7-liter grote V12.

Ferrari 599 Fiorano

6.0-liter V12, 620 pk en de eerste Ferrari GT met volledig aluminium chassis. Veel aandacht voor de aerodynamica, herkenbaar aan de ‘vleugels’ op de C-stijlen, en een spoiler onder de bodem. Topversie is de 599 GTO met 670 pk.

Ferrari F12 Berlinetta

De directe voorloper van de 812 Superfast, met 6.3-liter V12 en 740 pk en 7-versnellingsautomaat met dubbele koppeling. Topmodel F12tdf krijgt 780 pk en een woester uiterlijk mee.