Noah Korevaar Uit het archief 16 jun 2020, 12:19

Leestijd: 5 minuten

Harry ging op zoek naar de perfecte Maserati – Uw Garage

Harry Schutte besloot een liefhebbersauto te kopen en liep tegen een Maserati aan. Dát smaakte naar meer!

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van 2018. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst en fotografie: Arno Lingerak
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

Onbekende exoot

Autoliefhebber ben ik eigenlijk altijd al geweest, een Opel Manta, een Ford Capri RS, een Saab 99 Turbo, dat soort auto’s stonden er vroeger voor de deur. Klassiekers heb ik eigenlijk nog niet zo heel lang, ik heb jarenlang een baan gehad waarbij ik er gewoon geen tijd voor had.

Ook toen ik tien jaar geleden voor mezelf begon, waren er alleen bedrijfsauto’s. Prima voor het werk en makkelijk met mijn honden.

Maar in 2010 bedacht ik me tijdens een weekendje weg met mijn vrouw dat het anders moest, het was tijd om weer eens een echt leuke auto aan te schaffen.

Maserati Spyder

Thuisgekomen van dat weekend ging ik nog even een rondje lopen met de honden en zag bij een bedrijf hier in de buurt een Maserati Spyder uit 1992 staan.

Ik heb mijn auto gevonden, vertelde ik mijn vrouw toen ik weer thuis was. Maandag was het bedrijf gesloten, dinsdag stond ik voor de deur en kreeg ik te horen dat de Spyder in principe verkocht was.

Maar op woensdag ging de telefoon: ze werden het niet eens over de inruil, de verkoop ging dus niet door. En een paar minuten later was ik de nieuwe eigenaar van die Maserati.

Ik ging met de auto naar de Auto Italia beurs en daar stonden twee schitterende Maserati’s naast elkaar, een Mexico en een Kyalami. Beide helaas in een zeer slechte staat.

Toch de Maserati Kyalami

Ik viel direct voor de Kyalami, wat een stoere auto! Toen ik wat later te horen kreeg dat er een verzamelaar was die drie van deze auto’s had staan heb ik contact gezocht en heb ik gevraagd of ik er een kon overnemen.

Daar aangekomen bleek een van de auto’s in een zeer slechte staat te zijn, de andere was een zilvergrijze met een zwart interieur en deze auto viel me direct op door de schitterende bekleding. En hij was te koop!

We werden het eens over de prijs, maar toen ik de auto een week later ging ophalen bleek de tank leeg te zijn en de beheerder van de stalling was de sleutel kwijt. Ik ben weer naar huis gegaan en bij het terugzetten van de auto is toen iemand met de achterkant ergens tegenaan gereden.

De achteruit zit bij deze auto’s op de plaats van de eerste versnelling in het schakelpatroon, dus de vergissing is begrijpelijk. Maar zonde was het wel. Ik heb toen nog even getwijfeld, maar heb de koop toch doorgezet en de schade netjes laten repareren.

Stijl en pure kracht

Ik hield al van die Italiaanse stijl en doordat ik als eerste auto tegen de Spyder aanliep, is dat gegroeid. En nadat ik de Kyalami kocht, was ik echt om. Die mooie lange motorkap, de korte achterkant, als ik ernaar kijk, zie ik stijl en pure kracht.

De Maserati’s uit die tijd zijn stuk voor stuk schitterende auto’s. Een auto als de S-Klasse is beter, maar verder is het toch maar ‘gewoon gewoon’ een grote auto? Inmiddels heb ik ook een schitterende klassieke Quattroporte aangeschaft, en ik sluit niet uit dat er in de toekomst nog een Italiaan bij komt.

Van lokale ritjes tot bergweggetjes

Ik rij met de Kyalami vooral hier in de buurt rond, maar bezoek ook wel evenementen in het binnen- en buitenland. Zo ben ik er bijvoorbeeld mee op het circuit van Prenois in Frankrijk geweest. Het is natuurlijk een auto om van hier in één keer mee naar Zuid-Frankrijk te rijden, maar het stuurt ook fantastisch op kleine bergweggetjes.

Het voelt dan echt als een kleinere auto. Dit model is maar heel weinig gemaakt, dus onderdelen kunnen soms lastig te vinden zijn. Laatst was de waterpomp stuk en er was er niet aan eenzelfde exemplaar te komen.

Dan moet er geïmproviseerd worden en blijkt een goede specialist onmisbaar. Maar bij de schade achter bleek er wél een nieuwe bumper leverbaar, zelfs nog in de originele fabrieksverpakking.

Nooit meer te koop

In eerste instantie stond de auto wat verder weg gestald, dan zag ik ‘m soms een paar weken niet. Af en toe kwam dan de gedachte bij me op om de auto te verkopen, stilstaan is immers zonde.

Maar dan haalde ik de auto op en stond deze weer een paar dagen hier thuis op de oprit en reed ik er weer mee. En dan dacht ik gelijk bij mezelf: je bent gek als je hem verkoopt, het is zo’n bijzondere auto. En inmiddels weet ik het zeker: ik verkoop ‘m nooit meer.

Weetjes

In 1975 kwam Maserati (na eigendom te zijn geweest van Citroën) in handen van De Tomaso. Geld voor een compleet nieuw model was er niet, dus vroeg men Frua om een nieuw ontwerp te maken op basis van de De Tomaso Longchamp.

Pietro Frua tekende een scherpere voorzijde, wijzigde de achterkant en zette zo een volgens velen mooiere auto neer. De Amerikaanse V8 maakte plaats voor een Maserati-blok en de Kyalami was geboren.

Het was de eerste Maserati met een naam die een link heeft met een historisch racesucces van het merk; Kyalami is een circuit bij Kaapstad in Zuid-Afrika. De Sebring, Indy en Mexico zouden volgen.