Noah Korevaar Uit het archief 20 mrt 2020, 09:19

Leestijd: 5 minuten

Vooruitstrevender dan je denkt: de Renault 14 – Uw Garage

De Renault 14 is voor Raymond Delévacq meer dan een hobby; het in stand houden van deze auto is voor hem een roeping geworden.

Mijn ouders reden toen ik heel jong was in een Renault 4 en ze waren aan iets nieuws toe. Ze hebben toen over een Renault 6 nagedacht, maar de garagehouder vertelde dat die auto er binnenkort uit zou gaan, dus dat de inruil daar over een paar jaar onder te lijden zou hebben.

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van 2018. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst en fotografie: Arno Lingerak
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

De eerste Renault 14

“Maar geen nood, de Renault 14 is er inmiddels en dat is een moderne auto”, zei hij toen. En zo kocht mijn vader in 1977 zijn eerste 14. En dan ook gelijk maar de duurste, de TL-uitvoering.

Hij kreeg in die tijd 72 cent per kilometer vergoed van zijn werkgever en de 14 reed relatief zuinig. De benzine was goedkoop en zo had hij na twee jaar genoeg verdiend om weer een nieuwe te kunnen aanschaffen. Op die manier hebben we in mijn jeugd drie 14’s gehad.

Vooruitstrevend design

De vormgeving van de 14 moet je aanspreken, want het model was voor die tijd heel erg vooruitstrevend. Hij had bijvoorbeeld geen regengootjes in het dak, de carrosserie was glad en rond en hij is aan de achterkant behoorlijk wat breder dan aan de voorkant.

Het moderne valt nu niet meer op, maar zet hem maar eens naast de Golf I, ook een auto uit die tijd. Deze Safrane-uitvoering was een actiemodel in een speciale kleur en met een rijke uitrusting om de verkopen een boost te geven, maar ondanks dat zijn er van de 14 nooit heel veel exemplaren verkocht.

Het was best een dure auto en de mensen waren er misschien niet klaar voor. Ze waren ook roestgevoelig en het was lastig om eraan te sleutelen door het sterk naar achteren gekantelde blok.

Het einde van de Renault 14

De kleppen stellen ging bijna handiger door het dashboardkastje… Er moest moeite voor gedaan worden om ze te behouden en dat deden de mensen niet. Toen we thuis de derde 14 voor de deur hadden staan, verdwenen ze al langzaam uit het straatbeeld. Renault is net voordat het miljoenste exemplaar geproduceerd zou worden gestopt met het model.

Ik had wél iets met die auto’s en zag ze om me heen uitsterven, dus ik nam me voor om een Renault 14 te kopen op het moment dat ik mijn rijbewijs had. Dat was dus zoeken in de krant, maar ook daar kwam ik ze niet meer tegen, ik had het eigenlijk al bijna opgegeven.

Maar het moest zo zijn: alweer 18 jaar geleden kwam ik in een tijdschrift een advertentie van deze 14 Safrane tegen. De auto was nieuw verkocht in Duitsland en de zoon van de eerste eigenaar had de advertentie geplaatst. Er was vanaf 1990 niet meer mee gereden. Hij had hem naar Nederland gehaald, goed rijdend gemaakt en op kenteken gezet. Hij heeft er 3000 kilometer mee gereden in tien jaar, de teller stond bij de verkoop op 36.000 kilometer.

Eindelijk een eigen 14

Er werd wel gereageerd op de advertentie, maar hij kreeg alleen maar mensen aan de telefoon die zeurden over het Nederlandse kenteken dat niet bij het bouwjaar paste en over een deukje in de deur, dat zijn vader er ooit in had gereden. Aan eerdere bellers werd de auto dus niet gegund, maar hij merkte dat ik er echt aardigheid in had en daardoor had ik eindelijk mijn 14 te pakken!

Toen ik ermee naar huis was gereden lekte hij aan alle kanten en bleken de rubbers van de voorwielophanging aan vervanging toe te zijn. Dat zou de lokale dealer wel opknappen, maar door de schaarste van de onderdelen heeft hij toen drie weken op de brug gestaan zonder voortrein.

56.000 kilometer

De schade aan de deur heb ik eerst laten zitten, het hoorde immers bij de auto. Totdat er een deukje in de achterklep kwam. Toen heb ik die klep en de rechterkant van de auto over laten spuiten. Deze auto heeft nu 56.000 kilometer gereden.

Door het internet is de onderdelenvoorziening gemakkelijker tegenwoordig en door de geringe vraag zijn de prijzen redelijk, het is dus goed te doen om een voorraad aan te leggen.

Tien exemplaren in Nederland

Ik kocht ooit nog een 14 voor de onderdelen, maar die was nog relatief gemakkelijk van een apk te voorzien. Die heb ik ook langzamerhand opgeknapt en nu heb ik er dus twee. Er rijden ongeveer nog tien exemplaren van de 14 rond in Nederland en dat zullen er nooit veel meer worden, het is geen populaire klassieker, terwijl het echt een fijne auto is.

Door het gekantelde blok stuurt de auto prettig, het zwaartepunt ligt heel laag. Het zijn ook stabiele auto’s, ze hebben geen last van zijwind. Ze zijn niet snel en deze maakt door de vierbak relatief veel toeren. Maar dat is niet erg: als je niet harder dan 110 km/h rijdt, is het allemaal prima te doen. Dat onthaasten is leuk, het voelt aan als vakantie vieren.

Weetjes

Voor de 14 heeft Renault een nieuwe fabriek gebouwd in het Franse Douai, een gebied met veel werkloosheid. De auto’s werden dus gebouwd door onervaren personeel, vaak zonder veel affiniteit met de productie van auto’s.

Er werd schrootstaal in de carrosserie verwerkt, zoals bij veel andere auto’s uit die tijd, en het plaatwerk was ook dun, om de body lichter te maken. Door ondoordachte constructies bleef er ook op verschillende plaatsen water in de auto staan. Roest was het gevolg. Dit alles heeft de kwaliteit, het imago en uiteindelijk de verkoop van de Renault 14, toch een moderne en ruime auto, geen goed gedaan.