Noah Korevaar Uit het archief 22 okt 2020, 12:54

Leestijd: 4 minuten

Behoorlijke uitdaging: Aart bouwde zijn eigen TVR Vixen S2

Aart van Beem zag al heel wat TVR’s gaan en komen. Deze Vixen S2 arriveerde in onderdelen, werd in elkaar gezet en is een blijvertje.

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van 2016. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst en fotografie: Arno Lingerak
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

Bouwpakket voor gevorderden

Ik ben altijd liefhebber van Engelse auto’s geweest. Mijn eerste auto was een Morris, al snel gevolgd door een Triumphs, Austins en zelfs een Princess. Toen ik voor mijn werk veel kilometers ging maken heb ik veel Franse auto’s gehad, vooral turbodiesels. Ik heb altijd belangstelling en aanleg gehad voor techniek. Dus van de eerste tot mijn huidige auto; ik heb ze altijd zelf onderhouden.

In 2001 ging ik met pensioen, tijd voor een hobby auto! Het werd weer Engels; er kwam een te restaureren Triumph TR4. Ik had inmiddels ook al een klein beetje ervaring opgedaan met TVR. Tijdens een bezoek aan een Engelse zakenrelatie raakte ik eens in gesprek met zijn buurman. En Engelsen zijn altijd enthousiast over auto’s, dus voor ik het wist werd ik uitgenodigd om een stukje mee te rijden in zijn Chimera. Nou, en dan weet je echt niet wat je meemaakt zeg.

TVR Vixen S2

Ik ben me in het merk gaan verdiepen en kwam er al snel achter dat ze ook mooie klassiekers hadden. Dus toen project TR4 klaar was besloot ik op zoek te gaan naar een Vixen S2. Ik vond er al snel een: in onderdelen…. Maar dat leek me geen probleem, ik zag daar wel een uitdaging in.

De auto lag echt tot de allerlaatste schroef uit elkaar. Ik heb alles gesorteerd, en de auto bleek nagenoeg compleet te zijn. Ik hoefde dus alleen van elk onderdeel te bekijken of het nog goed en bruikbaar was. Lagers, rubbers, ringen, remmen en slijtage delen zijn vernieuwd, en het Ford Kent blok dat er bij zat heb ik volledig gereviseerd. Vrijwel alle Vixens zijn getuned, vaak tot het uiterste. Ze lopen dan niet meer stationair, staan met zo’n 2000 toeren te loeien.

Daar kom je nauwelijks mee weg zonder wielspin, er is eigenlijk niet normaal mee te rijden. Ook mijn motor bleek te zwaar getuned te zijn. Maar na inbouw van een twee liter Ford Pinto blok, wat experimenteren met verschillende nokkenassen, montage van een nieuwe Weber carburateur, elektronische ontsteking en montage van een vijfbak is het nu een subliem rijdende auto.

De S2 heeft standaard zo’n 100 pk en een vierbak en is dan erg geschikt voor snelle, bochtige wegen. Maar door het geringe koppel van het 1599 cm3 blok kan er geen vijfbak achter. Door het koppelrijke Pinto blok en de langere vijfde versnelling kan ik er nu ook rustiger mee rijden. De totale bouw heeft een jaar geduurd. De start met deze auto was overigens niet vlekkeloos: vlak nadat ik er een kenteken op had reed er iemand achterop bij een rotonde. Goed voor nog een maand werk…

Onderdelen uit alle hoeken

In de tijd dat de Vixens gebouwd werden haalde TVR overal onderdelen vandaan. Er zitten onderdelen in van Ford, Vauxhall, Triumph, en de eerste Vixens hadden zelfs onderdelen van Volkswagen. Alles was bij elkaar geraapt en de bouwkwaliteit was matig. Het grootste probleem met deze auto’s is vocht, het elektrisch systeem is niet goed afgeschermd. Slecht gekit, en er zijn stekkers die open en bloot liggen. Dan krijg je storingen. Zelfs bij mijn modernere Griffith is het niet probleemloos.

Toch ben ik echt aangestoken door het TVR virus: na de Vixen heb ik een 3000M gerestaureerd en heb ik nog een 3000 S en een Chimera gehad. Nu heb ik naast de Vixen nog een Griffith 500, een bizarre auto met een vijf liter V8. Die levert 350 pk en de auto weegt 1000 kilo. En geen elektronica dus wielspin tot in de derde versnelling… Toch gebruik ik de Vixen het meest, en echt voor van alles en nog wat. Van dingetjes hier in de buurt tot circuit dagen.

Echt een TVR-man

Het is een spartaanse auto om mee te rijden. Stugge vering, en veel lawaai. De ruimte achterin is klein en slecht toegankelijk, maar zoals ik de Engelsen vaak hoor zeggen: gewoon alleen een tandenborstel en wat extra geld meenemen. Aan het rechtse stuur ben ik inmiddels volledig gewend, dat is geen probleem. Onderweg kom ik zelden mensen tegen die de auto kennen, ze vragen of het een MG of een Triumph is, en als ik dan zeg dat het een TVR is hebben ze vaak nooit van het merk gehoord!

Ik ben echt TVR man geworden. Van de Griffith kan ik me voorstellen dat die misschien nog eens weg gaat, daar rij ik eigenlijk te weinig mee, maar de Vixen, die gaat nooit meer weg.

Weetjes

In de jaren zestig stond TVR er financieel slecht voor en kochten Arthur en Martin Lilley het bedrijf. Het merk moest het toen ook al meer hebben van het spektakel dan van de kwaliteit en de heren besloten voor de British International Motorshow een model volledig naakt op de auto’s te laten poseren.

Dit zorgde voor veel publiciteit en om dit te overtreffen werden er voor het volgend jaar twee naaktmodellen ingehuurd. De organisatie van autofabrikanten dreigde TVR daarom van de show te weren. Toeval of niet: rond die tijd schreef TVR voor het eerst sinds jaren weer zwarte cijfers.