Noah Korevaar Uit het archief 7 jul 2020, 11:48

Leestijd: 5 minuten

Maak kennis met de Britse klassiekers van lezer Joost

Voor Joost van der Velde zijn twee dingen belangrijk aan zijn klassiekers. Het moet Engels zijn en de auto’s moeten écht gebruikt kunnen worden. Maak kennis met zijn Rolls-Royce en Rover.

• Dit artikel komt uit het Autovisie archief van 2018. Prijzen, vergelijkingen en andere informatie kunnen ondertussen achterhaald zijn
• Tekst en fotografie: Arno Lingerak
• Dit artikel lezen in de originele magazine-opmaak? Klik hier voor de PDF

Rule, Britannia!

Mijn vader was leraar Engels, dus gingen we in mijn jeugd élke zomer vier weken naar Engeland. En omdat mijn grootouders in Zwitserland woonden daarna nog een weekje naar opa en oma op vakantie. In Engeland ben ik verliefd geworden op de merken Rolls-Royce en Rover. En dat mijn opa autominded was en een Rover 3500 had, heeft ook wel geholpen bij mijn keuzes.

Ik ging ‘s morgens met opa mee op pad. Hij deed dan het schuifdak open, stak een sigaar op, wat ik dan weer niet aan oma mocht vertellen en dan gingen we brood halen.
Heel veel mensen hebben een lijstje in hun hoofd met auto’s die ze graag zouden willen hebben, die ze mooi vinden.

En de Rover stond bij mij dus op nummer één. Toen ik twintig jaar was, kocht ik mijn eerste. Een goudkleurige, net als opa had. Die was alleen erg slecht en het was voor mij toen financieel onmogelijk om die auto op de weg te houden. Toen ik me iets beters kon veroorloven heb ik er nog wel een stuk of zes, zeven gehad.

De eerste Rolls-Royce

Later kocht ik voor mijn werk een jonge, gebruikte Golf TDI. Daar reed ik in anderhalf jaar tijd 120.000 kilometer mee, en dankzij de riante kilometervergoeding kocht ik van het geld dat ik overhield mijn eerste Rolls-Royce, een Silver Shadow uit 1968. En eigenlijk herhaalde het Rover-verhaal zich toen.

Een van de eerste keren dat ik op een clubbijeenkomst was, werd me namelijk afgeraden om nog geld in die auto te steken. ‘Verkoop je Silver Shadow, leg er iets bij en koop een goede’, zeiden de kenners tegen me.

Ik besloot dat advies op te volgen en heb in de zes maanden daarna zeker veertig auto’s bekeken. In Monaco, in Duitsland, in een weekendje Engeland ook nog even zes… Totdat ik deze wagen online tegenkwam. Er stonden slechte foto’s bij, maar een telefoongesprek van een uur gaf me zoveel vertrouwen dat ik hem direct heb gekocht.

De Engelse verkoper bleek met zijn vrouw op vakantie te gaan naar Spanje en ik heb ze kunnen overhalen om het eerste stuk met twee auto’s te rijden. En zo zag ik mijn nieuwe auto voor het eerst bij een benzinepomp in Calais. Wat een geweldige auto is het! We zijn er zelfs mee op vakantie geweest, met de caravan erachter. Onze dagelijkse auto was gestolen en het leek mij geweldig om de Rolls te pakken.

Rover 3500

We hebben via een vriend een caravan uit 1966 geregeld en we zijn met de drie kinderen op de achterbank naar Zuid-Frankrijk vertrokken. Bij Lille de snelweg afgegaan en verder binnendoor gereden. Heerlijk! Ik zou het direct nog een keer doen.

Deze Rover heb ik nog niet zo lang. Het is best lastig zoeken, want de Rover is zeldzamer dan de Rolls. Ik zocht een goudkleurige natuurlijk en graag origineel Nederlands. Ik wilde ook per se een V8 hebben! De vorige eigenaar had de auto al vanaf 1981 en bood hem aan in het Rover-clubblad. Origineel is hij goudkleurig, dat had hij me al verteld.

Dit is een SD1 en toen hij de auto net had kwam de SD2 uit. Die was leverbaar in deze groene kleur en die vond hij zo mooi dat hij de auto heeft laten overspuiten. In eerste instantie wilde ik deze weer in de originele kleur brengen, maar dit is ook geweldig en het hoort inmiddels bij de historie van deze Rover.

Herinneringen, met klasse

Bij elke rit komen er herinneringen boven aan mijn jeugd, mijn opa en aan mijn eerste auto’s. Vroeger kwamen er op de Engelse campings ook heel vaak Jaguars en Rovers met een caravan erachter. Ik ging dan altijd kijken. En ik ben nu op zoek naar een eigen caravan voor de Rover.

Een Engelse auto is sexy, er zit veel meer klasse in. Ik geloof best dat er over een Duitse auto beter is nagedacht. Maar dat spontanere, dat wat lossere geeft juist het specifieke karakter aan zo’n Brit. En dan die acht cilinders, je ruikt gewoon de benzine als je instapt en dat moet ook. Ik heb ook nog een moderne auto waarbij het geluid in de sportstand door de speakers komt voor wat extra emotie.

Maar als ik die Rover heb gestart, ga ik er soms gewoon even naast staan om naar de V8 luisteren. Dat is genieten zónder dat je eerst knopjes hoeft in te drukken.

Weetjes

De Engelse auto-industrie was sterk begin jaren zeventig, er werden bijna 2.000.000 auto’s per jaar gebouwd. Kwaliteitsproblemen, stakingen, gebrek aan vernieuwing en de sterkere concurrentie deden de industrie echter de das om in de vijftien jaar die volgden. Vooral de verkoop in het buitenland kelderde.

Een stoelendans van merken volgde, met als gevolg dat geen enkel groot Brits merk nog in Engelse handen is. Vooral Aziatische en Duitse merken hebben veel geïnvesteerd in Engeland en inmiddels werken er alweer honderdduizenden mensen in de automotive sector, onder meer in de assemblage van auto’s, de productie van motoren en de autosport.