Peters Proefrit #62 – Alfa Romeo SZ
De Alfa Romeo SZ wordt ook wel het monster genoemd, maar Il mostro is veel meer. Hij heeft de geweldige Busso V6 onder de kap en het onderstel van een raceauto. In een nieuwe aflevering van Peters Proefrit vertelt Peter alles wat moet je weten van het bizarre monster.
De Alfa Romeo SZ was de imagomaker die het merk na de overname van Fiat nodig had. Een sportcoupé die de monden deed openvallen om het roemruchte merk weer in de spotlights te zetten. Twee designteams gingen met die missie aan de slag. Één onder leiding van Walter De Silva en de ander met Robert Opron aan het roer, de man van de Citroën CX en SM. Opron trok aan het langste eind en negentien maanden na de start van het project ging het doek van de Sport Zagato op de autosalon van Genève in 1989.
Geniaal of gek?
Datzelfde jaar ging de Alfa Romeo SZ in productie en hij werd gebouwd door Zagato, die verder weinig bijdroeg aan de bizar lijnen van de tweezitter. Een onovertroffen designstatement. Met zes geniepig loerende koplampjes, een motorkap waar de spatborden in doorlopen, het glazen koepeltje en de rigoureus afgekapte achterzijde. Geniaal of gek? Een middenweg is er niet.
Raceauto
Onderhuids is Alfa Romeo SZ een stuk gewoner, maar niet minder begeerlijk door 75 V6 America-techniek. Hij deelt diens platform en heeft ook dezelfde wielbasis, maar de bodempartij is na de achteras afgezaagd en het onderstel is aangescherpt. De raceafdeling, Alfa Corse, heeft de ophanging net zo afgesteld als die van de Groep A 75-raceauto. Dat betekent rondom uniballs in de ophanging, meer negatief camber op de vooras, hardere veren, dikkere stabilisatoren en speciale Koni-dempers.
Duister
Onder de kunststof, maar loodzware motorkap van de Alfa Romeo SZ ligt de 3,0-liter V6 Busso-motor. Een icoon en voor de SZ van nog wat extra passie voorzien. De handgeschakelde vijfbak is in goede Alfa-traditie tegen de achteras met sperdifferentieel aangebouwd, waardoor het gewicht nagenoeg perfect verdeeld is over beide assen. De handbak schakelt hakerig en onnauwkeurig. Maar áls je de juiste versnelling vindt, is de vreugde groot. Dan begint de fenomenale V6 weer aan een nieuw couplet. Duister grommend bij lage toeren en extatisch brullend als hij maximaal mag presteren. Waanzinnig mooi klinkt ‘ie.
La Dolce Vita
Maar de SZ heeft meer charmes. Het is een echte rijdersauto met precisie, balans en veel grip. Het onderstel is veel strakker dan een 75. Stug, taai en onverzettelijk. De besturing heeft een progressief oplopende weerstand en bulkt van het gevoel. De neus reageert fel op het stuurwiel en door de agressieve wielstanden weten de voorbanden na het insturen nauwelijks van wijken. Vervolgens kan het gas erop om het verdere bochtenverloop te bepalen. Dat kan serieus diep in de veren hangend op de ideale lijn of meer ‘La dolce vita’ met een beetje overstuur dwars over de grens. Het gevoel van controle en vertrouwen dat de SZ geeft is zeer hoog.
Beestachtig
De Alfa Romeo SZ is een feest voor de bestuurder en veel meer dan alleen maar een extravagante showcar. Il mostro staat bij Prins Classics voor 69.500 euro en dit is nummer 31 van de ruim duizend gebouwde monsters. Een zeldzaam en beestachtig designstatement uit Italië.
Lees ook:
Ook interessant
-
Je raadt nooit welk merk deze Abarth 124 Spider bouwde
-
De Aston Martin Vantage is nu volwassen, maar niet minder speels
-
Nieuw Frans merk toont plots een van de goedkoopste elektrische auto’s
-
BMW M4 CS vs. Ford Mustang Dark Horse: welke is de beste?
-
Rob bouwde een ultieme sleeper: Nissan Figaro met turbo!
-
De Mini Clubman is zo gek als een deur | Sjoerds Weetjes 425
-
Hardcore sportwagens: Honda S2000 vs. Opel Speedster
-
De BMW M5 Touring is niet voor de poes (en hond)
-
Rijtest alle Lamborghini V12’s: is de nieuwe Revuelto net zo goed?
-
Waarom de Ford Focus CC Pluvius haat | Sjoerds Weetjes 424
-
Hierdoor is de Mini Aceman een verrassend speelse crossover
-
Waarom de Ford Capri de Johan Derksen in ons bovenhaalt