Arno Lingerak Uw garage 14 okt 2023, 09:00

Leestijd: 2 minuten

Hoe Vincent met twee linker handen de Steyr Puch Haflinger gered heeft

Je hebt twee linkerhanden en een auto die jarenlang op het Wassenaarse strand door het zout heeft gereden. Met doorzettingsvermogen, geduld en de juiste mensen om je heen komt het uiteindelijk allemaal goed, bewijst Vincent Merts.

Mijn vader had in de jaren 70 een boekje met 4×4-voertuigen en de Haflinger trok zijn aandacht. Hij schreef de importeur aan en later ook de fabriek voor informatie.

De Steyr Puch Haflinger

Ik heb de brieven hier nog die hij terugkreeg. Haflingers waren nieuw al niet meer leverbaar, dus hij had geïnformeerd naar de mogelijkheid een gebruikte te kopen. Privacy was nog niet zo’n ding in die tijd; hij kreeg een lijst met adressen van mensen die er een hadden. Hij heeft iedereen benaderd, maar niemand wilde zijn autootje verkopen. Er zijn er ook nooit veel verkocht in Nederland, het moeten er tussen de 10 en 16 zijn geweest.

De Wassenaarse reddingsbrigade stond niet op het lijstje, maar mijn vader hoorde via via toch dat ze er een hadden. Hij is er op af gegaan en heeft een afspraak kunnen maken dat hij die auto kon kopen. Het is de Steyr-Puch Haflinger op deze pagina’s. Dit was in 1978 en de Haflinger werd ingezet als tweede auto, eigenlijk gewoon omdat mijn ouders het leuk vonden.

Voornamelijk gebruikt door mijn moeder

Hij werd voornamelijk gebruikt door mijn moeder, mijn vader reed er in de zomer ook wel woon- werkverkeer mee. Voor de wintermaanden was er een oude Skoda, zo een met de motor achterin.

De Haflinger had behoorlijk te lijden gehad door het zand en het zout en een restauratiebudget was er niet; hij werd met kunst- en vliegwerk rijdend gehouden. Als er iets moest gebeuren, ging er een getypte brief naar Oostenrijk.

Dan duurde het even voor er antwoord was en dan was het wachten op de onderdelen. Maar toen het chassis slechter werd, is er bijvoorbeeld ook gebruik gemaakt van betonijzer en een stalen U-balk. Dat ging goed tot de apk in 1984 kwam; toen was het echt afgelopen en is de auto in een opslag verdwenen. In 1987 zag ik een andere Haflinger te koop staan in De Telegraaf.

Het enthousiasme bij mijn vader was er nog en zo hadden we wat later toch weer een Haflinger voor de deur. Die auto heeft acht jaar geleden al eens in Autovisie gestaan. Lees het hele verhaal in Autovisie Magazine.