Uw Garage: Pembleton Brooklands – motorrijden op vier wielen
Afgelopen week reden we met een kart op de openbare weg. Er zijn echter meer extreem spartaanse voertuigen. Dries Bessels laat zijn Pembleton Brooklands zien: motorrijden op vier wielen.
Een Pembleton? En zit daar nou kerstversiering op? Dries legt het uit.
Pembleton Brooklands
Ik ben zeker geen autofreak en ik had net als u waarschijnlijk dus nog nooit van Pembleton gehoord. Tot deze auto bij mijn vriend Pablo opdook. Deze Pembleton is gebouwd door Ketil, een Noorse militair die hier in de buurt woonde. Hij was al bezig toen hij te horen kreeg dat hij longkanker had. Hij heeft er veel tijd in gestoken en heeft alles vrijwel afgebouwd. Ik heb foto’s van hem terwijl hij erin zit. Maar hij is er nooit mee op pad geweest.
Motorrijden op vier wielen
Voor hij stierf, heeft hij de auto aan Pablo overgedaan en die heeft hem moeten beloven dat de auto niet in de handel terecht zou komen. ‘Het is een liefhebbers auto dus hij moet ook naar een liefhebber.’ Ik kon de auto overnemen met als voorwaarde dat Pablo de eerste is die ik benader als ik de auto ooit wegdoe. Ik heb altijd motorgereden, maar na een ongeluk heb ik besloten daarmee te stoppen. Dit is een heel mooie vervanger. Het is motorrijden op vier wielen.
Zo’n Pembleton is echt heel leuk rijden. Het 2CV-chassis is van Burton en er zit ook een motor van een Eend in, wel met een iets grotere cilinderinhoud dan standaard. En de aluminium koets is dus van het Engelse Pembleton.
Het onderstel is ongeveer vier jaar oud, de motor dertig. De auto staat gewoon op kenteken en is gekeurd. Het is primitief, de bank zit vast en het stuur is niet te verstellen. Daar moeten we nog een oplossing voor bedenken, zodat mijn vrouw er ook in kan rijden. Over drempels en landweggetjes heen pruttelen gaat door de vering heel soepeltjes. Er zijn vier versnellingen en je haalt net de 110 km/h. Stuur- en rembekrachtiging ontbreken en ik moet even opzij bewegen om in de spiegel te kijken, zo smal is de auto.
De cabine is klein, als ik de auto in zijn één wil zetten, moet ik even mijn rechterbeen wat naar links doen. Maar dat is de charme. Al dat moderne gedoe met automatisch dit en volautomatisch dat… Ik kán niet eens automatisch de raampjes opendoen, want er zijn geen raampjes!